De Dijkdichters

Boswandeling

Vele paden heeft mijn voet belopen
veel gedachten door mijn hoofd gegaan
vele geuren die mijn hart ontsloten
turend naar de sterren en de maan.

Vele mensen zijn mij voorgegaan
velen zullen na mij komen
altoos mijmerend loop ik te dromen
lijnen volgend in de schors van oude bomen
zij vertellen hun verhaal
aan ieder die het maar wil horen.

Bladeren ruisen in de wind
winden dwalen door het woud
woorden kunnen niet verhalen
wat hun eigen taal ontvouwt.

©Igna Geveke 2022

Geboortestad

Ik mis mijn Utrecht,
haar eeuwenoude panden,
mijn voetstappen langs de Oude Gracht
hol klinkend in de nacht.

Langs de lome verstervende huizen
slenter ik De Vismarkt voorbij,
over het plein naar de Domkerk
kom tot rust in de Kloosterhof.

De Domtoren blikt tijdloos neer op de stad
waaraan ik mijn hart heb verloren.
Klinkerstraatjes overbruggen water,
uit de werfkelders klinkt Jazz
en geroezemoes van late gasten.

Rakelings zwalkt een student langs het water
voorbij het grachtenhuis van mijn moeder
en de Singel waar ik bij opa en oma sliep.
De deftige Maliebaan en de Koningslaan
waar ik mijn eerste stapjes liep
en naar de eendjes keek op de arm van mijn vader.

Druipende mosbegroeide stenen
Bewaken de werven langs de gracht
Het water klost tijdloos tegen bruggen
In het hart van de stad die op mij wacht.

©Igna Geveke 2022

Nachtelijk Ballet

In de stilte van de nacht
waar alles zwijgend wacht
de zware wind zwoegt rond de huizen
en vogels zuchten in hun slaap
dansen de daken delicaat
een tango met de sterren.

De nacht herademt na de drukke dag
ontfermt zich over de slapende stad
de maan houdt stil de wacht
licht dief en minnaar gelijkelijk bij op hun pad
terwijl de Melkweg ver en onbewogen
dit alles overschijnt.

©Igna Geveke 2022

Ode aan mijn dode vrienden

Jullie zijn met velen
als bomen omgevallen
langs mijn levenspad.

Wij deelden elkaars leven
met liefde, dans, plezier,
verdriet, gesprekken, troost
en drinken tot het ochtendgloren.

Ik heb jullie gelezen als
een boek dat je niet weg
wilt leggen.

Want wat is vriendschap anders
dan elkaar vasthouden
tot het niet meer kan.

©Igna Geveke 2022

Het weelderige woud

Hoe geurt de vlier
in de groene oase
van het wilde woud.

Bedwelmd dool ik rond
langs onbetreden paden
met nieuwe ogen zie ik
alles aan.

Mijn stap vertraagt
als ik de dode ree
ontwaar

Ook dat is de natuur
ontbinding steeds nabij

©Igna Geveke 2021

Hollands Landschap

Een donzen dekbed hangt boven het groene land
een regenboog reikt naar de einder
vervilte schapen vormen dotjes in het veld
wind draagt de trekvogels naar verre verten
het zonlicht dimt, kleuren vervagen
een grazend paard doorbreekt eentonigheid
de bosrand tekent glooiende contouren
mijn blik verwijlt bij een traag wijkende horizon
de avond valt over het vlakke land
en schemering bedekt de velden.

©Igna Geveke nov. 2021