De Dijkdichters

Gaza 24

Ik zie gebroken ogen
waaruit scherven steken
die mijn ziel binnendringen -
op het slagveld bestaat geen
gelijk, behalve in verdriet.

© Erik Kramer, 2024

Muizenissen

Gevangen in mijn
herinneringen zal ik
deze nieuwe dag
begroeten - muizenissen
met badwater wegspoelen.

© 2024 Erik Kramer | tanka

Overvloed

Overrompeld zweef ik
over verdronken huizen
wier gebroken ramen nieuwe
bewoners doorgang verlenen.

Een weerhaan kijkt wanhopig
uit zijn beslikte ogen, hij
kan zijn draai niet meer vinden.

Woordeloos drijf ik weg
van Atlantis en Saeftinghe...

© Erik Kramer, 2024

Staaroperatie

Overweldigd door lichtcirkels
overgeleverd aan hallucinaties
ervaar ik een wondere wereld
waarin zij, aan de andere kant
van mijn oogopslag, haar inzicht
dirigeert opdat ik helder zal zien
haar timbre klinkt geruststellend.

© Erik Kramer, 2020

Symbiose

Wat drijft hem, om woorden
op een plek te willen plaatsen
waar zij constant tegenstribbelen

het is de wanhoop van een dichter
die verwacht het papier te vullen
met woorden die hém welgevallen

maar nee, de woorden beslissen
zelfstandig; het vereist emotie
om samen de poëzie te bedrijven.

© Erik Kramer, 2019

Sonate

Maar laat de viool in
mineur zingen - en ik
zie wat ik wil horen
de tragiek van mijn
bestaan op vijf lijnen.

© Erik Kramer, 2019

Bij kaarslicht

Wanneer woorden hun eigen richting
bepalen verliest de dichter zijn grip, hij
geeft de prelude tot een beschouwing
maar verliest de regie als hij struikelt
over de zin waar hij geen woorden voor
heeft, hij zal zijn veder moeten bijpunten.

© 2018 erik kramer

Geweten

We dalen af in de
gewelven van ons bestaan
een zoektocht naar ...

we raken het spoor bijster
en verdwalen in onmacht
weten we nog niet dat ...

we zijn neergedaald in
onzekerheid, maar sussen
onderwijl ons gemoed ...

want we willen niet weten.

© 2017 erik kramer

Gegeven

het hiernamaals - is nooit bewezen
het tegendeel ook niet, waar maken
we ons dan druk om, wij zullen het
niet begrijpen en alleen aanvaarden
wie we zijn - en ooit niet zullen zijn

© Erik Kramer, 2015

Queeste

Wat is geschied in een
verleden spanne tijds
prikkelt nieuwsgierigheid

maar mijn tijd krimpt
in de zoektocht naar
een vervlogen tijdsbeeld.

© Erik Kramer, 2015

UITGEWOOND

Te midden van hoge bomen
bouwde hij, vol passie, zijn huis
in een ver verleden.

Op drijfzand metselde hij
muren van onbegrip met een
restpartij stenen des aanstoots.

Hij kweekte begrip op zonnige
plekken in zijn tuin, maar de kleuren
vervaagden in het alledaagse grauw.

Mensen en de tijdgeest liepen
ongeïnteresseerd en gehaast
aan zijn idealen voorbij.

© Erik Kramer, 2008

Dilemma

Toen ik aan de zwengel van
de gehaktmolen draaide
ontstond een woordenbrij
zonder enige betekenis -

de vertwijfeling sloeg toe:
slager of dichter worden?

© Erik Kramer, 2016

Overpeinzing

Een oude brief verteert in
mijn hand tot stof; alleen
herinneringen zijn bestand
tegen de tand des tijds

ik leg ze op de scanner en
maak ze weer tastbaar -
maar wat ik kwijt ben is
die geur van het verleden

een oude brief verteert in mij
en geeft me stof tot nadenken.

© Erik Kramer, 2015

L'histoire se rèpéte

Wat kan ik terugverlangen naar
de eenvoud van mijn verleden:
argeloosheid en rust, al zeiden
mijn ouders dat toen ook reeds.

Met het vermoeden waarover
zij het hadden word ik ouder
inzicht verandert met de jaren
en schuift op in het tijdsbeeld.

Ik wacht op het moment dat
ook ik word ingehaald in mijn
denken en mijn kinderen naar
hun eenvoud en rust verlangen .

© 2015 Erik Kramer

Zienswijze

Rond de tafel zitten
naar elkaar luisteren
kwinkslaan in ernst
woorden laten bezinken

vragen naar waarom ...
het antwoord valt uiteen
in een niet te benoemen
gedachtegang of realiteit

discussie komt op dreef,
we verplaatsen de komma
- nog geen punt - maar
dan andermaal de vraag:

waarom ... de uitleg volgt
we begrijpen verkeerd
nee! wel anders, oh ja,
ik begrijp wat je bedoelt

we komen dichter bij elkaar.

© Erik Kramer, 2015

Zonder woorden

Ik voel me heel erg moe
kom niet aan het dichten toe

ik wil nog wel wat schrijven
maar of dàt nu zal beklijven:
zoveel woorden zonder functie
als ik begin met interpunctie
heb ik een punt, dubbele punt

ik voel me heel erg moe
kom niet aan de woorden toe.

© Erik Kramer, 2011

Woestijn

Een eindeloze
leegte waarin gevoelens
langzaam verdwijnen.
Ineens een luchtspiegeling
van onbestemde emoties.

© Erik kramer, 1998