De Dijkdichters

Dijkdichters

daar wordt het woord besproken
en schept men fantasie
daar wordt de tekst doorbroken
daar groeit melancholie
daar schallen de poëten
in raadsels en in rijm
het idioom gespleten
daar werkt de geest als lijm
daar komt elk woord tot leven
in haiku of kwatrijn
ja daar ontstaat de kiem
om stadsdichter te zijn

© Juul Baars, 30 juni 2019

oostranddreef

half lelystad ligt hier
opgepot of ingekuild
te wachten op
wat komen gaat
ik kom hier graag
niet om te kijken wie hier ligt
maar om de ruimte
aan een ieder toebedeeld
voor uit het golfpark
ruim en wijd bemeten
die uit het oude deel
wat dicht bijeen gezet
dikwijls gestapeld om
de grond goed te benutten
wel zo gezellig en ook
geen hinder van elkaar
steeds uitgestrekter
wordt dit mooi gebied
en waar de grens ligt
ach de tijd die zal het leren
nu nog behapbaar
voor het wild konijn
dat zich niets aantrekt van
hier en daar wat traliewerk
ik kom hier graag maar
weet uit volle overtuiging
dit is geen plek voor mij
begraaf mij maar diep
in een kamertje van je hart

© Bert Souman, 30 juni 2019

Het diepe zuiden

In het zuiden van Lelystad Haven
trof mij op een heldere ochtend
vorsend, nieuwsgierig, alleen
het ruime natte om mij heen

Om die bocht, zei mij een vrouw
zie je links van je een burcht,
en warempel: wilgenstammen waren
veranderd in puntige potloodvormen

Knagend aan de rand van het intieme
groeven bevers, met harige poten
tussen buigend riet en sappige loten
de lage oevers van het Bovenwater af
Was verrast door deze verborgen plek,
maar verklap geen route, ik ben niet gek

© Marc Broekmans, 30 juni 2019

aangeknaagd

zijn toekomst
is wrang en wreed
in het water gevallen

toch aanschouw ik
schoonheid in de
geschonden stam

met de focus op
zijn weerloze naaktheid
zie ik met zachte ogen

een breekbare brug
waarover ik balancerend
stap voor stap

durf leren stilstaan
bij de soms schrijnende
loop van de natuur

© Marijke Kienhuis, 30 juni 2019

Doorstroom

een plek waar je doorheen kunt
en beschutting vindt tussen wanden
met deuren die zich openen en sluiten

je waant je voor even beschermd
daarbuiten lonkt het verre water
nog onbekend soms spiegelglad
of ruw dat zie je dan later

een sluis is als een huis
er is ingang en uitgang
waarbij je tijdens het schutten
veel geduld dient te benutten
en verdraagzaamheid kunt tonen
het is een tijdelijk samenkomen
met altijd weer een doorstromen

© Anne Graalman, 30 juni 2019

Mooi Lelystad

Met je vaarten en dreven
waar ik fietste met jou in de jonge bossen

langs de kust en de dijk door het Zuigerplaspark
naar de Groene Velden waar de theetuin stond

Mooi Lelystad
Kom luisteren naar Bach
tussen de bizons en przewalskypaarden
ga mee zwemmen op de stranden
en kamperen aan het Bovenwater

Mooi Lelystad
Waar de verbeelding de ruimte krijgt
wij de kunsten koesteren
en elk jaar poëtisch de zon begroeten
in ons muzisch observatorium

Mooi Lelystad
Met je verborgen schoonheid
waar je villawijken, jachthavens
gegoede stedelingen naast
havenloze Havenlingen herbergt

Mooi Lelystad
Je laat ons vertoeven
in prachtige parken

op terrassen aan het water
in moestuinen, golfterreinen
en bubbelbaden

Lelystad ik heb je lief
als een parel in de polder
ontrukt aan een oester van klei.

© Igna Geveke, 30 juni 2019

Havenlingen

Op de sluis van Lelystad-Haven,
waar het water boten naar beneden en naar boven draagt
en ik gevoel van thuis zijn nimmer kan verlaten,
heb ik jou voor het eerst ten dans gevraagd.

Ik ben een Havenling,
een buitensteedse Lelystedeling
die het komen en gaan van water in land
met open armen ontvangt
en voelt dat vrijheid niet aan tijd gebonden is
maar in het leven zelf gevonden is.

Daar waar de wind een wolk bemint
en vrijheid zingt in al wat mij omringt,
voel ik mij thuis op de sluis van Lelystad-Haven,
waar het water boten naar beneden en naar boven draagt,
daar waar water in het land verzinkt
en leven klinkt in het stromen dat de tijd verdringt
met wolken die boven golven drijven
en mij verleiden tot het blijven.

Op de sluis van Lelystad-Haven,
waar het water boten naar beneden en naar boven draagt
en ik gevoel van thuis zijn nimmer kan verlaten,
dans ik voort met jou, van vroeg tot laat,
van avonddauw tot dageraad.

Wij zijn Havenlingen,
buitensteedse Lelystedelingen
die op de sluis van Lelystad-Haven
elkaar in het hart blijven dragen,
wij voelen dat vrijheid niet aan tijd gebonden is
maar in het leven zelf gevonden is.

© Gerard Beense, 30 juni 2019

Mooi Lelystad

Ik heb mijn bakens moeten verzetten
zie de wervende teksten op de borden
een jonge stad, een plek om op te letten
is na twintig jaar mijn vaste plek geworden.

Ik kijk naar de skyline vanaf mijn balkon
hoog, hoger, hoogst; ik slaak een diepe zucht
vernieuwen is nodig, torens van steen en beton
Lelystad geeft maar neemt ook lucht.

Ik weet dat het vliegtuig heeft gewonnen
Lelystad-airport komt volledig op de kaart
toch vraag ik me soms af waaraan ze zijn begonnen
werkgelegenheid, maar is dat al die offers waard?

Waar ooit tarwe rijpte en ganzen in V-formatie vlogen
zijn de Oostvaardersbewoners ingedamd of afgeschoten
ik zie het gebeuren en kijk met machteloze lege ogen
naar dat wat men wilde en uiteind'lijk ook heeft besloten.

Waar hoog of laag levensruimte wordt gegeven
arm en rijk vinden warmte onder de vleugels van de kiekendief
waar iedereen in zijn cultuur zijn leven mag beleven
daarom is mooi Lelystad mij dierbaar, heb het lief!

© Rolf Captijn, 30 juni 2019

Mooi Lelystad

in het laatste groene bolwerk zit ik dan,
knipoog ik naar de opkomende zon, het
is zo stil, zo intens stil, zo muisstil, dat ik
de stilte, ware zij een vrouw, zou kunnen
beminnen, hier, in dit laatste groene bolwerk

helaas om mij heen, wordt het groen,
bij bosjes geveld, het was een vertroebelde
blik, die door al dat groen gekweld, de kaalslagerij
heeft besteld, de prijs is hoog, de twijfel rijst, hier
binnen in het laatste bolwerk, waar nog groen gedijt

en weer knipoog ik naar de zon
les mijn dorst met haar stralen, die
zij aan mijn voeten vlijt, laat de stilte
in mijn geest neerdalen, zie ik de bomen
binnenkomen, die hier hun heil zoeken,
om aan een vervolging te ontkomen,
in dit laatste groene bolwerk.

© Jan Huisman, 30 juni 2019

Verleidelijke stad

Deze stad, ontstaan op klei

waarin eeuwen historie in lagen
zijn vastgelegd en waarop een
zekere toekomst werd gebouwd

is nu mijn mooi Lelystad

© Erik Kramer, 30 juni 2019

beginselverklaring

stad, vanuit niets begonnen
gevestigd op de oude klei
van eeuwen onder water
toen aan de zee ontnomen, werd jij
ontworpen aan de tekentafel
als de gedroomde, ideale stad
voor mensen van de nieuwe tijd

stad, compleet verzonnen
maar uitgegroeid tot echte stad
met eigen cultuur en dynamiek
architectuur en waterwerken
en groen, veel groen, nieuwe natuur
mooi Lelystad, stad om te wonen
voor mensen met een ruime blik

stad, met niets begonnen
maar zo veel moois gewonnen -
ik hou van deze stad, mijn stad

© Floor Koedam, 30 juni 2019