Thema’s 2017:
ZAND-gedichten
Op de eerste en de derde donderdag van elke maand komen de Dijkdichters bij elkaar. Soms telt een maand echter vijf donderdagen; voor ons dus een extra Dijkdichters-avond. En meestal doen we dan iets speciaals met poëzie.
Voor de vijfde donderdag van november 2017 hadden we onszelf een speciaal thema opgelegd, en wel het thema ZAND, een onderwerp dat zomaar ineens genoemd werd. Maar iedereen vond ZAND toch wel een bijzondere uitdaging.
Hierna volgen onze ZAND-gedichten:
| • | Anne Graalman | - Zand |
| • | Bert Souman | - Zand erover |
| • | Erik Kramer | - Zandstorm |
| • | Floor Koedam | - Jannemans wraak |
| • | Gerard Beense | - Zand er over |
| • | Guus Cleintuar | - De Zandzee |
| • | Igna Geveke | - Zandloper |
| • | Jan Huisman | - Zand |
| • | Marc Broekmans | - Als zand |
| • | Rolf Captijn | - Nu is er de leegte... |
| • | Juul Baars | - Tijd |
| • | Peter Moes-Jansen | - Zand |
| • | Marijke Kienhuis | - Missie |
| • | Esam Alwasete | - Zand (aanvulling) |
Anne Graalman
Anne Graalman - Zand © oktober 2017
Erik Kramer
Zandstorm
Het gehuil van de wind
overstemt het gejoel van
goudgele korrels die een
goed heenkomen zoeken
in hun bovenaardse vlucht
verspreiden ze zich op
een luchtstroom die
kracht geeft om hun spel
eindeloos voort te zetten
de wind heeft het nakijken
en gaat liggen; op de stralen
van de zon dalen ze neer
tot een geel gouden deken,
in afwachting en uitdagend.
© Erik Kramer, 2017
Floor Koedam
ZAND EROVER
of
JANNEMANS WRAAK
|
't Ventje had hij nooit gemogen, Vóórdat 't ettertje kon praten 't Kind vertoonde 'vreemde' tekens, Natuurlijk had hij moeten stoppen Eén weekend in de veertien dagen -- Zo'n weekend duurt twéé volle dagen. Onderweg was Jantje vrolijk, Druk aan 't strand. Ver van de mensen Papa gaf het goede voorbeeld. |
Janneman bezag al 'n tijdje Papa trachtte met veel moeite "Klerejong!" riep papa woedend. Papa moest een tijd verdoofd zijn: En hij ging stug door met scheppen, Want intussen kwam de vloed op. Het strand inmiddels zonder mensen: • Aan het strand, stil en verlaten, |
© floor koedam, 9 november 2017
Gerard Beense
Zand er over
Praten over kwarts en glimmer
is verzanden in een stof
die immer en alom,
soms fijn, soms grof,
gevonden wordt.
Je vindt het in Dordrecht,
Loenen aan de Vecht,
Honolulu en Timboektoe,
Bagdad en Kaapstad,
in Hoogezand is het beland,
het is in Lima en in Londen gevonden,
in Botswana en Berlijn en Kopenhagen.
Als je jezelf af blijft vragen
waar het niet zou kunnen zijn,
ben je een roepende in de woestijn,
een eenzame man of vrouw op het strand
die de kop in het zand steekt voor het feit
dat het als het zout der zee
over de wereld is verspreid.
Het zit in een blad van de tabaksplant,
in lopers en Loon op Zand,
er zijn ruiters van en hazen en vlooien,
het zit in gebak, in een rivier en in een zak,
in platen en gaten, in banken en straten,
je kunt er in bijten, het in ogen strooien
of gewoon weg smijten.
Het zit in kastelen, je kunt er aardappels op telen,
je kunt er op wandelen, zelfs in handelen,
maar het is echt uit met de pret,
als je er een winkeltje van opzet.
Inmiddels zal duidelijk zijn wat wordt bedoeld,
meer hoef ik toch niet uit te leggen!
Heeft u het nog niet tussen tenen en vingers gevoeld,
zand er over zou ik zo zeggen.
© Gerard Beense
Lelystad, november 1999
- Naar (begin) (einde) pagina.
Bert Souman
Bert Souman - Zand erover © 2017
Guus Cleintuar
DE ZANDZEE
Op het eiland Java, moet je weten, staat een hoge berg
een vulkaan, eens uitgebarsten, men vond het erg
want heel veel mensenlevens kostte het toen weer
en eeuwen later deed de herinnering eraan nog zeer.
Maar die lange tijd heeft de vulkaan niet onberoerd gelaten
de krater werd één rond reusachtig gat in plaats van gaten
zijn steile wand werd almaar dunner en zijn bodem daalde
daarop kwam steeds meer zand, doordat de wind de wand bemaalde.
Wie nu die hoge berg beklimt, zal ijle lucht moeten trotseren
maar eenmaal daar, wat kan jou, bij wat je ziet, eigenlijk nog deren
je staat op de rand van een reuzenpan, met daar diep beneden
op de reuzenbodem, een zee van zand, ze lijkt haast onbetreden.
Totdat opeens, je wrijft je ogen uit, 't is moeilijk te geloven
je mensen klein als mieren ziet, dit alles van heel ver boven
en dan, wat ginds beweegt, dat is toch wel een beestje
nee, het is een versierd paard, in de stoet van een inheems feestje.
Kortom. mijn beste mensen. je moet me maar geloven
niets is echt op wat het lijkt, gezien van zo ver boven
ik vertelde het liever als verhaal, als gedicht viel het niet mee
die grote kraterbodem vol met zand heet nu zowaar 'de Zandzee'.
© Guus Cleintuar (november 2017)
Igna Geveke
zandloper
het duin afdalen terwijl mijn voeten verdwijnen houvast zoeken waar
dat niet te vinden is nu niet en later langs de vloedlijn lopen waar mijn
voetstappen zich met water vullen en golven hun eeuwige spel spelen
wind waait mijn zorgen weg zee omspoelt me het strand biedt een
schuilplaats ik begraaf me in het zand
© Igna Geveke, 2017
Jan Huisman
Zand
is als los zand
maar verbonden met elkaar
het glijdt door de vingers als een
loos gebaar
en... elke keer geen ik maar een wij
als sneeuw van de hitte is het zand
dat liggen blijft
dus...
zand er over
© JR. 2017
Marc Broekmans
Als zand
Uit vormpjes maakte ik zandgebak
maar aan een kasteel kwam ik niet toe
Dat was me te groot en te moeilijk
Zo is het altijd gebleven
Ik leunde tegen de rand
van de zandbak, waar jij als zand
door mijn vingers gleed
© Marc Broekmans, november 2017
Rolf Captijn
NU IS ER DE LEEGTE...
Een zandhoop als nieuw monument
dat ik ooit als laatste rustplaats heb gekend
na zoveel jaren doet het nog steeds pijn
dat ze er dan nu echt niet meer zijn.
Ze hebben hier nog ruim twintig jaar gelegen
en in gedachte kom ik ze nog steeds weer tegen
ik bezocht ze, praatte tegen 't graf
vond troost bij de steun die mij dat gaf.
Op deze mooie plek vindt nu een ander rust
in plaats van hen, die ik verfoeide en heb gekust
mijn ouders, die mij vormden en het leven gaven
zijn nu diep in een knekelput begraven.
En alles wat de bezoeker nu nog ziet
in plaats van troost, marmer en graniet
berooft mij van ouderliefde en die band
is vergaan met de tijd, in leegte verzand.
© Rolf Captijn, november 2017.
Juul Baars
Tijd
traag en langzaam vallen
korrels door de trechter
van de tijd, één voor één
geen die er... voordringt
ieder glijdt op eigen tijd
trager, trager, het
wordt nauwer
toch dringt
er geen
eentje
voor
in
n
rij
van
hoog
tot onder
persen korrels
zich erdoor. Vrije val
geduldig wachten tot
de laatste zich neervlijt
alles keurig afgesloten
alles in bepaalde tijd
dan 'n draai en de her-
haling, wederom een
tijd gesteld. Alles dient
de efficiéntie, elke tel
wordt echt...... geteld.
© Juul Baars, 28 november 2017
- Naar (begin) (einde) pagina.
Peter Moes-Jansen
Zand
Vallen en weer lopen
door de allersmalste steeg
vrijwel stil zijn hier
ook ik was het die zweeg
wij waren met zovelen
als korrels op het strand
hier viel niets meer te delen
dan kijken door een glazen wand
weer gaan en lopen wij
en vallen één voor één
vinden weer een nieuwe plek
waardoor iedereen verdween
ik wens voorgoed te vallen
in het fijne zand
mijn lichaam warmen aan de grond
waar ik rust en vrede vond
© Peter Moes-Jansen, nov. 207
Marijke Kienhuis
missie
als een
zandloper
geen tijd
te verliezen
niet wachten
niet aarzelen
niet denken
maar doen
al schuren de
korreltjes zand
in je schoen
afscheidsrede(n)
helaas
de zandbank
moegestreden
heeft te veel
waterschade geleden
bij voorkeur geen crematie
hij reageerde
altijd aangebrand
de uitslover
dus na zijn dood
liever...
zand erover
© Marijke Kienhuis, 2017
Zand
verdoemd zijn wij
verspreid zijn onze levens
als zand
het maakt niet uit hoe zij verzameld zijn
de lucht onderscheidt ze
terwijl de zee ze verzamelt
zelfs liefde
is als zand
wanneer de zon het zand koestert
zal het uitstralen als goud
en wanneer de zee het zand achterlaat
blijft het bleek
zelfs onze glimlach
vult alleen onze gezichten
terwijl onze harten leeg blijven
nee...
zelfs onze dromen
verpulveren als zand
onze zonden achtervolgen ons
zoals de wind het zand voortjaagt
maar ze worden nooit begraven
net zoals de mensen
begraven worden in het zand
verdoemd leven
ik zal het zand in de zee werpen
omdat onze levens
als zand werden
en smaken als zand
maar...
zal het zand het volhouden tegen
de zon
zal het zand volharden tegen
het water
vertel het me maar niet
© Esam Alwasete, 15 februari 2018
- Naar (begin) (einde) pagina.
18 december 2017
Thema Mooi Lelystad 2019 van 2019.
Thema ZAND van 2017.