De Dijkdichters

Poëzie in Coronatijd

C O R A N A – P R O O F

Ook in deze coronatijd, waarbij de Dijkdichters helaas niet bij elkaar konden komen, is de poëzie blijven stromen.
Soms met gedichten over corona, maar meestal toch andere poëzie.

Inmiddels is het ook voor de Dijkdichters coronatijd en kunnen we uit de bonte verzameling coronatijd-poëzie een keus maken.

Hierbij.

De Kus

die ik zette op de lippen
van haar die mij verleide
deden mij stranden op de
klippen van haar kust
weer was ik er ingetrapt
gelukkig had de barman
in zijn strandtent een
spirituele vertroosting
want dat hoorde ook bij
het arrangement.

- Naar (begin) (einde) pagina.

De avondklok

is opgewonden
maar zal zijn uren in
eenzaamheid slaan.

- Naar (begin) (einde) pagina.

Lock down blues

Anderhalve meter voorkomt geen sluiting
maar die derde golf spoelt straks weer weg
waarna de vierde breekt op een nieuw vaccin
en halfzieke ouderen dienen als proefkonijnen.
Zoals het avondklokje thuis tikt, tikt het nergens.
Zie Alleman en een paardenkop op straat.
Hoed je voor die jeugd die doorslaat in haat.

- Naar (begin) (einde) pagina.

[ uit: "Rijmen uit het Rompelrijk" ]

Het toekomstmonster

In de dagen van nabij
spint het toekomstmonster huiver,
bindt hij kommer, kwel en last,
pint er pandemie aan vast,
speelt met kwaad en averij --
zijn ambities zijn vuilzuiver.

In de jaren van welhaast
jaagt het toekomstmonster schaduw,
zaagt hij zekerheden stuk,
knaagt naar doem en ongeluk,
worden haat en nijd genaast --
zijn bedoelingen zijn afschuw.

In de eeuwen van eerlang
kerft het toekomstmonster angststrijd,
werft hij hongersnood, terreur,
sterfte, misdaad, willekeur,
oorlog, rampen, ondergang --
want zijn streefdoel is de eindtijd.

- Naar (begin) (einde) pagina.

Wat er wel is

de zon in een hemelsblauwe lucht
vogels die vliegensvlug paren
in de tuin nestmateriaal vergaren
en druk schel kwinkeleren
met beweeglijk vertoon van veren

mijn zin blijven zien in natuurlijke dingen
vult dagen die lengen en warmte brengen
de tijd die nu meer is gegeven beleef ik
met denken vanuit een kalmer brein
innerlijke rust laat het leven lichter zijn

aandachtig lees en beluister ik de woorden
van mensen die mij bereiken via schermen
nabijheid zonder aanraken en omarmen
verbinding wordt op afstand gekoesterd
wat er wel is doet mijn hart verwarmen

- Naar (begin) (einde) pagina.

In-uitkeer

we gaan van buiten naar binnen
passen ons aan aan mogelijkheden
zo komen we langzaam bij zinnen
op weg naar een nieuwe werkelijkheid

waarin de natuur zijn eigen gang gaat
ontluikend groen zich vertoont in bermen
ongehinderd vrijuit kleur bekent
en wij ons proberen af te schermen

er ontstaat afstand en onthouding
leeftijd speelt opeens een rol
we wachten af... we wachten op...
de dagen en uren worden lang

met de zon die troost biedt
en alles kleurt in helder zicht
halen we adem met volle teugen
in blauwe ruimte positief belicht

laat ons van binnen naar buiten denken
vanuit het zijn de aandacht geven
elkaar een stuk beleving schenken
uit een klein fragment van leven

- Naar (begin) (einde) pagina.

Werkelijkheid

Opeens besef
overgeven
aan de realiteit
controle uit
handen geven
liefdevolle handen
die verder reiken
ouderdom die niet
gekend wil zijn
en een toekomst
verstopt in een
gedicht dat nog
wordt geschreven.

- Naar (begin) (einde) pagina.

toevallig

langzaam gaat de tijd voorbij
aan hem die langzaam verder wil
wat voor toekomst is voorhanden
wanneer slechts sprake is van
onvoorspelbaar huiverwekkend onheil
langzaam gaat de tijd voorbij

diepgebogen voorwaarts kijken
in een samenpakkende duisternis
die steeds meer samenspant
tegen een stellig beter weten in
in een voor niets en niemendal
diepgebogen voorwaarts kijken

alles is bepaald door toeval
hij heeft het niet in eigen hand
dus dat is het wat hem dwarszit
eigen onvermogen tot voorkomen
van een ontmoeting met verlies
alles is bepaald door toeval

- Naar (begin) (einde) pagina.

In Quarantaine

Traag gaan de dagen voorbij
wentelend onder dezelfde zon
gezelschap biedt geen houvast
rituelen herhalen zich tevergeefs
initiatieven sterven een stille dood

Hoelang nog zonder de troost van tederheid
ongenaakbaar striemt het verlangen mijn huid
gebroken gedachten vinden geen thuis
huidhonger wordt niet gestild
toekomst duurt lang als het water te diep is

- Naar (begin) (einde) pagina.

Het antwoord

zoekend naar het nieuwe heden
in het dal van zijn ontkenning
waar al mijn vragen opgetast liggen
komt er geen antwoord vanuit een
verleden dat zich zonder oplossing
geen raad weet
waar vraag en antwoord
elkaar steeds vaker afwisselen
en de veerkracht van een nieuwe morgen
minder en minder wordt
wanneer het antwoord
maar op zich laat wachten
in een natuur die worstelt
om zijn kracht terug te vinden
waarna het herstel
een aanvang kan nemen

- Naar (begin) (einde) pagina.

Armoede

het is de nacht die over je heen valt
je ruikt maar ziet haar niet een kleed
trekt zich strak en stijf om je heen
een kleed dat nog zwaarder
dan het breken van de dag weegt

het is jouw armoede die van de nacht
die je ondergaat, ze loopt met je mee
zij aan zij en soms denk je dat het nooit
meer overgaat maar dan zie je een licht,
het is een kans waardoor je de nacht
achter je laat

- Naar (begin) (einde) pagina.

Overdrachtelijk

De vleermuizenkeutels
besmeurd met bloed
van de civetkat, die
de muis op echolocatie
in het linkeroor had
gebeten deden
hun ellendige
werk op de versmarkt
van Wuhan, op een
gewone, doordeweekse
dag, toen het dromde
van de hongerigen,
ook zieken, die zelfs
de gebakken oortjes
zagen als delicatesse.
Wat na de eerste
hap zich nog niet als
ernstig liet aanzien,
viel iemand twee weken
later rauw op de maag,
want in een koortsige
opwelling besloot
de mee-eter buurtgenoten
in zijn directe omgeving te
frequenteren, die prompt
twee weken nadien benauwd
werden van een mysterieus
bezwangerde luchtweg
waarna zij besloten andere
wegen te bewandelen
en een arts alarmeerden,
die al rochelend voor
een raadsel stond,
toen hij weer twee
weken later met onvaste
hand zijn laatste nasi
maaltijd verorberde;
Covid 19 was geboren
en de wereld zou nooit
meer hetzelfde zijn:
Een schijnparadijs,
vervuld van verbeten
eenzaamheid, een
lenteachtig lustoord
van vogelrijke stilte,
schurftiger honden
en klittende katten,
zwetende mondkapjes,
verdwenen medicijnen,
brede beurspaniek,
wilde woekerprijzen,
kwalijke kruisbesmettingen
maar eens en vooral een
nu alles overheersende
angstaanjagende adempijn...

- Naar (begin) (einde) pagina.

... anderhalve meter

Omdat je de polder bent -
Ik dronk mijn koffie niet snel
maar ik liet het afkoelen
en ik rookte mijn sigaret
het zou mijn dag wel duren
Ik mediteerde over jouw stilte
wat ik niet gewend ben

Omdat je de polder bent -
Ik mis je nog steeds
in mijn oude agenda
schrijf ik
jouw uitgestelde dromen op
daarna bouwen de kinderen
weer sneeuwpoppen
en vogels keren terug
om over jouw bomen te vliegen
met hun nieuwe kleren

Omdat je anders bent -
Niet al jouw deuren zijn gesloten
en jouw nacht geeuwde niet
achter de gordijnen
ondanks de bittere stilte
ondanks de Chinese muur

Maar
jouw stilte is net als
mijn kopje koffie
het werd leeg
en ik heb mijn pen niet aangeraakt
Ik was bang dat zijn inkt zou opdrogen
hoewel we vrienden zijn
zoals de zee en het schip

Hé, polder
ondanks de afstanden
zal ik al jouw straten in mijn tas stoppen
om zelfs de afstanden te verkorten
en ik laat mijn schaduw dicht bij je
om jouw gezicht aan te raken

- Naar (begin) (einde) pagina.