hij peutert graag aan dingen die kapot zijn
aan draadjes, schroefjes, wieltjes die verrot zijn
en aan computers die verschrikkelijk traag zijn
aan naaimachines waarvan prestaties laag zijn
hij onderzoekt en repareert
bekijkt, schat in, maakt schoon en smeert
voorkomt dat dingen snel naar het grofvuil gaan
gunt apparaten een nieuwe tijd van voortgaan
een duizendpoot, een sociaal mens
vervult zo elke intense wens
en zorgt ervoor dat wij kunnen besparen
door een apparaat niet zomaar dood te verklaren
daarbij staat de koffie altijd klaar
een praatje hier, een praatje daar
gerepareerd, milieu gespaard
en elke klus die wordt geklaard
je koffiezetapparaat gemaakt
schoolkinderen met computers blij gemaakt
repaircafe een technisch medicijn
met reparatiedokter, Rolf Captijn...
Stadsdichter Juul Baars reikte maandag in de studio van Radio Lelystad een stadsgedicht uit aan Nico van Mierlo.
De titel van het gedicht luidt - hoe kan het ook anders - 'De eerste postbode van Lelystad'.
De eerste postbode van Lelystad
wie kan er meer vertellen over Lelystad
dan de postbode die dagelijks op zijn pad
de stad bezag vanuit haar pril begin
hoe pioniers de wijken vulden
hoe zij de barre tijden dulden
zich handhaafden met zeer veel zin
wie kan er meer vertellen over Lelystad
dan hij die meer dan vijftig jaar
de brieven bracht en zonneklaar
de stad steeds meer zag groeien
hoe blubberige gronden
hun bestemming steeds meer vonden
langzaam tot een stadje gingen groeien
de post bezorgen, was een klus
een praatje bij de brievenbus
het werkeiland waar zuider -zeeërs werkten
de roddels en de achterklap,
mensen ontmoeten, bij elke stap
meer huizen, straten winkels en ook kerken
Nico van Mierlo zag het al
zijn Lelystad verrees, al met al
terwijl hij de post rondbracht
zijn leven is een mooi verhaal
en onze stad staat daarin centraal
nu in boekvorm uitgebracht
en wie wil weten hoe Nico leefde
en wat hij in zijn werk beleefde
die koopt het boek dat Nico heeft gemaakt
"De eerste Postbode van Lelystad"
als je dat leest, dan weet je wat
en word je zeker geraakt
Lelystad - Stans Beets, één van de 'supervrijwilligsters' bij de stichting MILA, ontving
dinsdag een stadsgedicht uit handen van de Lelystadse stadsdichter Juul Baars.
Baars licht toe: 'Zij krijgt het gedicht omdat ze gewoon een fijn mens is.
In het winkeltje, waar tweedehands kleding wordt verkocht, staat zij klaar voor elke klant die
supervriendelijk wordt ontvangen en van Stans altijd een goed advies krijgt'.
Het gedicht werd dit keer gemaakt door Dijkdichter Rolf Captijn.
Stans Beets-Broers
Zij is Mila's goedlachse rechterhand
een vrouw die jou het kledingbos instuurt
ze heeft van al wat draagbaar is ultiem verstand
een deskundig modeface in onze oude buurt.
Zij is spontaan, vervuld van gulle lach
geeft advies over wat echt niet kan of staat
logisch dat elke klant haar meer dan mag
en het in het winkeltje niet om de centen gaat.
Kom kleding kijken zonder benard gemoed
laat je door Stans volledig inspireren
haar advies is simpel want alles staat haar goed
een modewolf in de juiste schapenkleren.
Geef jouw imago in Lelystad een nieuwe kans
laat je kleden door ons aller Stans
maatwerk, smaak en juiste kleur
goed voor 't lijf en opgewekt humeur.
Stadsgedicht voor Peter van der Horst, jeugdtrainer bij Unicum
Lelystad - Peter van der Horst, hoofd van de voetbalacademie van vv Unicum in Lelystad,
kreeg zaterdag een stadsgedicht uitgereikt. Hij kreeg het gedicht,
dat voor deze gelegenheid werd geschreven door dichter Marc Broekmans, vanwege zijn grote verdienste voor de voetbalsport.
Zo loodste hij als ontwikkelaar van talent diverse jeugdspelers naar het betaald voetbal.
Een bekend voorbeeld is Devyne Rensch, die onlangs succesvol zijn debuut maakte bij landskampioen Ajax.
Van der Horst heeft een scherp oog voor talent en zorgt behalve op het technische en
tactische vlak ook goed voor zijn spelers op het mentale vlak.
Als prof speelde hij in de jaren tachtig van de vorige eeuw voor PEC Zwolle en voor zijn
komst naar Unicum was hij onder meer trainer van de Verenigde Arabische Emiraten en Oman.
Peter van der Horst, 57 jaar oud, toonde zich verguld met het stadsgedicht.
Gewoon Peter
wie voetbalt in de vaart der volkeren
ziet hem wijzen langs de lijn en weet
hij vindt het fijn al jarenlang een spil
van Unicum, in de wijk de Schouw te zijn
een balletje hoog, een eerste dribbel,
een pluim voor een schot in de bovenhoek
deze oude rot, staat als een kei te boek
Peter is nooit aan het beleren
weet zijn oefenstof te eren
voor peter is er niemand dom
hij corrigeert, met stille trom
Peter weet sociaal te eren
met elan te differentiëren
benadert kinderen met gevoel
engelengeduld en meestal "cool"
Een trainer staat erboven en ertussen
plaatst met verve minnen en plussen
brengt zijn school naar een hoog niveau
Peter van der Horst, driewerf chapeau
