De Dijkdichters

Zesde Editie van KUNST-GEDICHT bij de Kunstuitleen Lelystad

Album van de actie op 2 juli 2022.
Film impressie Kunst-Gedicht 2 juli 2022.

Kunst&Gedicht zesde editie succesvol verlopen.

De zesde aflevering van ‘Kunstgedicht’ in de 'Kunstuitleen Lelystad’ bij cultureel centrum de Kubus is op 2 juli 2022 andermaal een succes geworden. Ruim veertig bezoekers zagen een elftal geïnspireerde Dijkdichters poëzie voordragen, die zij schreven en voordroegen bij werken van kunstenaars.

Met name de schilderwerken van de vanwege vakantie niet aanwezige Irena Wilkosz bleken populair bij een viertal dichters, te weten Wendy van Kempen, Esam Alwasete, Erik Kramer en Rolf Captijn.

Rolf Captijn presenteerde het gedicht ‘Angst’, Martijn Nijdeken verwoordde vervreemding in zijn gedicht 'U-baan’ bij werk van Eric Dijkstra en Marc Broekmans was getroffen door het schilderij van Janny Heinsman, waarbij hij het passende ‘In Zee’ maakte en bracht.

Marijke Kienhuis, die de middag aan elkaar praatte na voorbereidend werk van Igna Geveke, bedreef poëzie bij de kantelende wereld van Frea Lengen’ ‘all parts together’.

De andere Dijkdichters die voordroegen waren Jan Huisman, die met Wendy van Kempen en pianiste Petra Overeem het muzikale intermezzo verzorgde, en Juul Baars, Petra Meijnen en Anne Graalman. Graalman hield in haar bijdrage ‘Vrouw’ voet bij stuk bij het beeldje Vrouw 2 van Marc Lemair.

Volgend jaar hoopt voorzitter Erik Bijvank van "Kunstuitleen Lelystad’ meer inhoudelijke respons van de kunstenaars op de getoonde poëzie mogelijk te maken in een ander jaargetijde, waarschijnlijk in de maand oktober.

Fade Away

Ik kies de weg die zich in kleuren spreid
vervul mijn tijd met eindeloos verlangen
ontwijk de kleurloosheid die mij wil vangen
mijn fantasie tot tegenslag herleid

ik wacht op het moment die tijd heeft overwonnen
mij om het eeuwig accepteren vraagt
en traag de schitteringen van mijn kleur verdaagt
mij terugbrengt, waar ik ooit eens ben begonnen
mijn leven uit zich in onuitgesproken woorden
waarin de kleuren van mijn liefde staan gespeld
waarmee ik keer op keer op keer met jou versmelt
en alle twijfels die ik had voorgoed versmoorden
de tijd vervaagt langzaam de lijnen van het leven
vervormt de klanken van het tijdige bestaan
tot er geen weg meer is die kan worden begaan
en kleuren in diep zwart worden beschreven

Kunstwerk: "Fade Away" van Frank Lejeune (LEJ009).

- Naar (begin) (einde) pagina.

In zee

zij wil het ongrijpbare vatten
dat object van haar dromen
zo zichtbaar op de oceaan
als een vuurrood zonnetje
in een traag golvend getij

het spel is haast gespeeld
toch poogt zij deze dreiging
te doorgronden in een stonde
van almaar stijgende onrust

kom, mijn schoonheid, kom
dan neem ik jou mee, mee
naar hogere kusten, opdat
wij ons meest intieme spel
nog kunnen blijven spelen

in een opperste liefkozing

Kunstwerk: HEI1008 - Janny Heinsman - De Branding

- Naar (begin) (einde) pagina.

ontdaan van alle lasten

als een deken hing
het donker om me heen
hield me klein
om mij te laten zien
vanuit de onschuld die ik was

als ongenode gast kwam de pijn
die gevoeld en begrepen wilde zijn

nu is het leed doorleefd
zijn mijn wonden geheeld
en is de rijkdom hiervan
onderdeel van mijn bestaan

mijn hart is bevrijd
van de muren van onwetendheid
en schijnt nu onbevreesd haar licht
naar nog onbekende oorden

Kunstwerk: "z.t." van Irena Wilkosz (WILK018).

- Naar (begin) (einde) pagina.

de cirkel

tussen komen en gaan
zijn dagen en nachten geboren
vanuit donkerte komt
het ochtendgloren
is een nieuw leven ontstaan

tijd van verwondering en zijn
volle dagen duren lang
speeltijd
toch is het kind soms bang
een zaadje groeiend vanuit klein
hond en kat, een goudviskom
al jong het leerboek van het leven
liefde, schoonheid
angst en beven
’t voorbije kind komt nooit weerom

kleuren waren goed te zien
vele levensvragen
in grauwe tijden
soms voelend als gedragen
vaker tellende tot tien
het nest was leeg
maar hoog in de boom
jonge levens
met een nieuwe droom
kralen die het leven reeg

in rimpels getekende ouderdom
vervagende uren en dagen
weten zonder vragen
dan...
doodse stilte alom

dood en leven samen op wacht
door donker naar het licht
gebracht...

Kunstwerk: "Van Nature" van Marja Nieuwendijk (NIEU003)

- Naar (begin) (einde) pagina.

Anno Nu

Wie draagt de last die
niet wordt begeerd ...

is het Hem, wiens
illusies werden vermoord
of ik, die tegenslag
bezweert op geblakerde
akkers, àl onheil, vragen
in overvloed terwijl hete
tranen alsmaar stromen
om te verdampen tot niets

Kunstwerk: "z.t. 21" van Irena Wilkosz (WILK019).

- Naar (begin) (einde) pagina.

Verlossing

gevat in de beperking van een robuuste omgeving
presenteert een verstraalde sputterende energieke vorm
zich aan zijn omgeving

waar het een gevoelige snaar raakt bij de in het
met duister omhulde verscholen behoeftigen
wachtend op zijn verlichte verlossende kracht

die om hen heen gaat waren waarna het uitgebroken,
vrijgekomen onvoorwaardelijk stralend licht
zijn plaats opeist

Kunstwerk: "Stormlantaarns" van Jan Kootstra (KOOT003).

- Naar (begin) (einde) pagina.

opschudding

laat me bewegen in een wereld waar
het vuur van verlangen wil ontbranden

laat me opgetild worden uit de verbrokkeling
van een niet meer dienend fundament

laat muren schuiven, schop heilige huisjes omver
verwissel rechts met links, zie onder als boven

de wereld mag wentelen in krasse taal
tollen in uitgesproken kleuren

ook als de angst zijn tanden laat zien
schuw de opschudding niet

het dak mag er af
laat me bereid zijn om te vallen

Kunstwerk: "All Parts Together" van Frea Lenger (LE1001).

- Naar (begin) (einde) pagina.

Is er een uitweg?

Achter een roestige spiegel
mijn jeugd gevangengezet
met mijn speelgoed.
Mijn jeugd
als een horloge
leunen op een ruïne muur
zijn wijzers beven
zijn pols verloren.

Beelden van herinneringen
zoeken naar een uitweg
in een wereld, die niets dan oorlog kent.
En jaren van leven
dagen jagen voort
op mijn stervende agenda
zoekend naar namen
op een somber dag.

Die ben ik ... ik ben het
maar ik ben niet
noch de spiegel accepteert mijn
conciliant
om mijn jeugd los te laten
en ook noch de aarde
om mijn voeten te raken
om mijn stappen te voltooien.
Alsof ik de spiegel ben.

Is er een uitweg?

Kunstwerk: "z.t." van Irena Wilkosz (WILK013).

- Naar (begin) (einde) pagina.

Vrouw II

vanuit kracht en balans
staat ze daar sterk
verankerd op haar plaats
haar schouders smal
haren in de wind
gelijk een venus
blikt ze voorwaarts
zal niet wijken

en toch...
suggereert ze beweging
trapt ze van zich af
wil een sprong wagen
heeft ze de vaart erin
vrouw op een voetstuk

Kunstwerk: "Vrouw" (brons) van Jeanne-Marie Schuddeboom - van Irsum (SCHB004).

- Naar (begin) (einde) pagina.

achtbaan

daar waar we vervagen
tussen hemel en aarde
tot een schaduw van ons zijn

kleurloos

gedragen de geurloos in de massa opgaande
opgejaagde brokken mensenvlees
zich zonder vrees voor het beest
dat systematisch het licht verdrijft

als mieren zwart en rood
tot aan de dood lopend
op de doodlopende weg
die door het systeem is aangelegd
kwamen we in een doolhof terecht
zonder lof voor het leven zelf

daar waar we vervagen
tussen hemel en aarde
tot een schaduw van ons zijn

in door kunstlicht
verlichte donkere betonnen hallen
zonder op te vallen zwalkend van trein naar trein
dwalend in een geschetst beeld van vrijheid
zonder een spoor van menselijkheid

lossen we op in de massa
zonder besef zonder weet
gevangen in het tikken van de tijd
zonder vrees voor het beest
dat systematisch het licht verdrijft

opgeslokt door tijd
geen idee van de strijd
gehaast jagend naar
de eerstvolgende trein
vervagend menselijk lijf

kleurloos
in de schaduw van ons zijn

Kunstwerk: "U-Bahn" van Eric Dijkstra (DIJ1002).

- Naar (begin) (einde) pagina.

ANGST...

Mijn jeugd en schoonheid blijft onopgemerkt
in de leegte bevelen helse pijnen mijn geest
boze stemmen spreken op mij in
vurige wolken pakken zich samen
boven mijn dichtgesnoerde mond.

Vuurtongen vreten aan mij
verteren mijn broze lichaam
gezichten uit het verleden
grijzen mij verwijtend aan
fluisteren ontluistering in mijn oren.

Mijn getergde lijf schreeuwt het uit
durf geen stap te verzetten
de distels onder mijn voeten
beletten elke voorgenomen stap
terwijl de wanhoop aan mij vreet.

Mijn verblijf in deze vleesgeworden hel
is door vrees en vuur overvleugeld
terwijl mijn zoute tranen
de distels niet zullen deren
wacht ik op verlossing.

Ik heb nu geleerd wat angst met je doet...

Kunstwerk: "Distels" van Irena Wilkosz (WILK014).

- Naar (begin) (einde) pagina.

Acties:

Recente Acties (2022), Archief acties: 2019, 2018, 2017, 2016, 2015.

Naar (begin) pagina.

2022-07-03 (4947)