De Dijkdichters

Ze zeiden
dat alle wegen naar Rome leiden
behalve één weg
die naar een dood leidt -
die door zee gaat
Maar ik zeg:
alle wegen leiden naar jouw lichaam
behalve één weg
die naar de dood leidt -
die naar de liefde leidt

Hoe kan ik van je houden
met je lichaam
als van een verspreide plattegrond
met een weg zonder terugkeren
en jouw nacht mijn dag slikt

Hoe kan ik van je houden
met je lichaam
als van een gedroomde woestijn
die na de regen
blijft verlangen naar water

Hoe kan ik van je houden
met je lichaam
als een land met gevluchte vijvers
als een schaakbord
met alleen maar verliezers

Hoe kan ik van je houden
met je lichaam
als van een vlinder
die haar kleuren kwijtgeraakt is
als een egoïstische zomer
die oorlog voert tegen de winter

Oh jouw naakte lichaam -
wanneer jouw nacht
mijn ochtend knuffelt
en wanneer jouw taille
stopt met draaien als de aarde

Gisteren was je vol leven
vulde je mijn wereld
Maar nu
ben jij als een steen
en jouw ziel
is op zoek naar een verlosser

© Esam Alwasete, 2017

Kunstwerk: Marrie de Boer - 'Tors'

Gele Pioenen

de nacht vermengt gedachten
die ik steeds herken
ze maken dat het lijkt
alsof ik bij je ben
ik ruik je haren, voel je warmte
vlakbij mij
een gloed van liefde neemt
ineens bezit van mij

in mijn droom hoor ik je stem
helder klinkend in de nacht
en je vraagt me blijf bij mij
ik antwoord zacht
mijn liefde gaat nooit meer voorbij

De ochtend dekt het groene gras
met morgendauw
ik voel de regen niet
en denk alleen aan jou
ik prevel zacht ik mis je
voel weer het verdriet
dat mijn leven bepaalt
sinds jij me achterliet

gele pioenen op je graf
weerkaatsen in de marmeren steen
en ik weet leven gaat door
maar zonder jou
voel ik me zo alleen

© Juul Baars, 2 maart 2017

Kunstwerk: "Yello Poiny" van Robert Furbacher.

Zeg het maar

Gewoon samen, met z'n twee.
Zo op het oog keuvelend in 't café.
Zijn het moeder en dochter? Vriendinnen?
Babbelen ze over alledaagse dingen?
Of gaat het over zaken die aan hartzeer raken?
Zijn het twee vrouwen die elkaar vertrouwen?
Rivalen wellicht waarvan elk de ander
van onwenselijk handelen beticht?
Speelt jaloezie een rol
of zitten ze daar gewoon voor de lol?
Ach, het zijn slechts vragen
waarop elk antwoord, door verf en penselen,
reeds naar elders schijnt te zijn gedragen.
De een luistert zichtbaar met één oor,
alsof het gesprek haar lijkt te vervelen.
Ze heeft er ogenschijnlijk geen aandacht voor.
Met een sigaret tussen de vingers geklemd
lijkt haar blik reeds voor iets anders bestemd.
Of zegt ze: Gôh, meid, wat een narigheid.
Tsja! Ik heb het ook een keer meemaakt.
Geen wonder dat je over je toeren raakt.

© Gerard Beense, Lelystad, 6 april 2017

Kunstwerk: Bij het in acryl uitgevoerd kunstwerk 'Café bezoek' van Margreet van Werkhoven

vleesgeworden object

natuurlijk is dit wat het is, want dit is wat wij zien
een samenstel van ruimtelijke vormen
tot een abstract geheel aaneengehecht

een fantastisch plastisch werk
een kunstobject uit meerdere basiselementen
die zich tot elkaar in evenwicht verhouden

een fascinerend plastisch werk
om vanuit ieder standpunt te beschouwen
want ieder aanzicht levert nieuwe kijksensaties op

een intrigerend plastisch werk
dat erom vraagt om aangeraakt te zijn
de vormen voelbaar middels een tactiele actie

maar 't is toch die textuur vooral, dat rood en wit
juist al dat rood en wit rondom
als van een vleesgeworden, organische abstractie

   ik stel me voor: de kunstenaar vergroot
dit kleinood tot een ruimtelijk object van meters
voor een gigantisch weids, leeg plein

ik zal er zijn, vanuit de verte ernaartoe gelopen
om er met tederheid omheen te gaan -
zoals ik eerder 't heb gekoesterd in het klein

© Floor Koedam, 3 april 2017

Kunstwerk: Marja Thijssen - 'Object rood', keramiek, geglazuurd

Een doorgetrokken streep

Ingehaald door de tijd
die de horizon kleurt
tot een doorgetrokken streep
door jouw en mijn rekening

Door een tunnel ging ik
van hartenpijn en spijt
Maar nu ben ik jou kwijt
En is daar de herinnering

Hoge bomen langs de weg
flankeren een lucide geest
die mij gaandeweg leidt
naar het begin van het feest

Ontving juist het bericht
van een nieuwe frequentie
De lucht breekt open
in een magische sequentie

© Marc Broekmans, 2017

Kunstgedicht: "Provinciale weg" van John Konijn.

van twee werelden

geraakt werd ik door een vogel
die op een grafsteen stond
in zijn twee werelden
leek hemelhoog nu
laag bij de grond

bij het graf als grensplek
tussen leven en dood
stelde ik me voor
de waarneming die
een vrije vogelvisie bood

de grijze zerk van steen werd
een hemelse kleurenpracht
in transparant glas
die bij het donker van de dood
de troost van verlichting bracht

vanuit die kleuren wil ik het leven zien
en vanuit die visie ook de dood
als mens van twee werelden
is mijn vrijheid als een
vogel zo groot

© Marijke Kienhuis, 2017

Kunstwerk: "Door het venster" van Marja Steinmetz.

Adagio van een schaal peren en noten

Mijn oren betoverd door het adagio
en gewekt door trage klanken
neemt Martha mij spelend mee
naar Maurice's concert in G

samen landen wij bij het wonder van Jan
dat ik al eerder had aanschouwd
en niet meer uit het oog verloor
het kijkt mij aan en dan

ontmoeten schilder en dichter elkaar
in gekleurde stilte samen
volledig vertrouwd stil leven
intens is de relatie die ik ervaar

kan een schilderij zonder liefde
gezien en bemind worden
het zou verloren zijn
gemaakt voor niets

dit stilleven kijkt me aan
en biedt zich in maagdelijke
terughoudendheid aan mij aan
hoor de fluit klinken

zie de peren hoe ze liggen
één voor één in hun heerlijkste houding
zoals zij graag geschilderd worden
hunkerend naar Jan's schepping

ik bewonder zijn ogen, zie zijn penseel
haarfijn bewegen, strijken, vegen, tamponneren, bezweren
zijn hoofd is vol gedachten, vormen en kleuren
hij kijkt en weet zich te kalmeren

zoekt en vindt de schoonste harmonie
van kleur, licht en stilte
serene rust straalt naar mij
ik kus de peren en streel de schaal

onzichtbaar omarm ik het schilderij
koester het, voel me rijk als een volwassen kind
in adagio assai verlaten Martha, Maurice en ik het pand
met Jan's wonder als eeuwige schat in mijn hart.

© Peter Moes, april 2017

Kunstwerk: "Stilleven met peren" van Jan Kootstra.
Met dank aan schilder Jan Kootstra, pianiste Martha Argerich en componist Maurice Ravel. Het 2e deel van het pianoconcert in G, een adagio assai (zeer langzaam).

Het gedicht is, net als het 2e deel van pianoconcert in G van Maurice Ravel, geschreven in adagio assai. Dat betekent: zeer langzaam. Als je naar het schilderij kijkt, kun je je voorstellen, dat dit zeer langzaam geschilderd moet zijn. Het is geschilderd met olieverf wat impliciet betekent, dat er tijd voor drogen nodig is. Maar ook de fijnheid van dit schilderij vraagt om een adagio assai. Tijd nemen. En het kijken ernaar vraagt ook om tijd.

Weerklank

tegen de muur geleund
waren we diep
in gesprek gewikkeld
over doen en laten
van gisteren - van vandaag
van alledag
van alles aan de orde
fluisterend
want niemand die
hiervan op de hoogte
mocht komen

helaas
voor ons
men kon
letterlijk verstaan
waar het allemaal
om ging
de muur werkte
als klankbord
voor hen die
nieuwsgierigheid
niet konden bedwingen

© Bert Souman, 2017

Kunstwerk: "Gesprek" van Lena Postuma.