De Dijkdichters

Ze zeiden
dat alle wegen naar Rome leiden
behalve één weg
die naar een dood leidt -
die door zee gaat
Maar ik zeg:
alle wegen leiden naar jouw lichaam
behalve één weg
die naar de dood leidt -
die naar de liefde leidt

Hoe kan ik van je houden
met je lichaam
als van een verspreide plattegrond
met een weg zonder terugkeren
en jouw nacht mijn dag slikt

Hoe kan ik van je houden
met je lichaam
als van een gedroomde woestijn
die na de regen
blijft verlangen naar water

Hoe kan ik van je houden
met je lichaam
als een land met gevluchte vijvers
als een schaakbord
met alleen maar verliezers

Hoe kan ik van je houden
met je lichaam
als van een vlinder
die haar kleuren kwijtgeraakt is
als een egoïstische zomer
die oorlog voert tegen de winter

Oh jouw naakte lichaam -
wanneer jouw nacht
mijn ochtend knuffelt
en wanneer jouw taille
stopt met draaien als de aarde

Gisteren was je vol leven
vulde je mijn wereld
Maar nu
ben jij als een steen
en jouw ziel
is op zoek naar een verlosser

© Esam Alwasete, 2017

Kunstwerk: Marrie de Boer - 'Tors'

Gele Pioenen

de nacht vermengt gedachten
die ik steeds herken
ze maken dat het lijkt
alsof ik bij je ben
ik ruik je haren, voel je warmte
vlakbij mij
een gloed van liefde neemt
ineens bezit van mij

in mijn droom hoor ik je stem
helder klinkend in de nacht
en je vraagt me blijf bij mij
ik antwoord zacht
mijn liefde gaat nooit meer voorbij

De ochtend dekt het groene gras
met morgendauw
ik voel de regen niet
en denk alleen aan jou
ik prevel zacht ik mis je
voel weer het verdriet
dat mijn leven bepaalt
sinds jij me achterliet

gele pioenen op je graf
weerkaatsen in de marmeren steen
en ik weet leven gaat door
maar zonder jou
voel ik me zo alleen

© Juul Baars, 2 maart 2017

Kunstwerk: "Yello Poiny" van Robert Furbacher.

Zeg het maar

Gewoon samen, met z'n twee.
Zo op het oog keuvelend in 't café.
Zijn het moeder en dochter? Vriendinnen?
Babbelen ze over alledaagse dingen?
Of gaat het over zaken die aan hartzeer raken?
Zijn het twee vrouwen die elkaar vertrouwen?
Rivalen wellicht waarvan elk de ander
van onwenselijk handelen beticht?
Speelt jaloezie een rol
of zitten ze daar gewoon voor de lol?
Ach, het zijn slechts vragen
waarop elk antwoord, door verf en penselen,
reeds naar elders schijnt te zijn gedragen.
De een luistert zichtbaar met één oor,
alsof het gesprek haar lijkt te vervelen.
Ze heeft er ogenschijnlijk geen aandacht voor.
Met een sigaret tussen de vingers geklemd
lijkt haar blik reeds voor iets anders bestemd.
Of zegt ze: Gôh, meid, wat een narigheid.
Tsja! Ik heb het ook een keer meemaakt.
Geen wonder dat je over je toeren raakt.

© Gerard Beense, Lelystad, 6 april 2017

Kunstwerk: Bij het in acryl uitgevoerd kunstwerk 'Café bezoek' van Margreet van Werkhoven

vleesgeworden object

natuurlijk is dit wat het is, want dit is wat wij zien
een samenstel van ruimtelijke vormen
tot een abstract geheel aaneengehecht

een fantastisch plastisch werk
een kunstobject uit meerdere basiselementen
die zich tot elkaar in evenwicht verhouden

een fascinerend plastisch werk
om vanuit ieder standpunt te beschouwen
want ieder aanzicht levert nieuwe kijksensaties op

een intrigerend plastisch werk
dat erom vraagt om aangeraakt te zijn
de vormen voelbaar middels een tactiele actie

maar 't is toch die textuur vooral, dat rood en wit
juist al dat rood en wit rondom
als van een vleesgeworden, organische abstractie

   ik stel me voor: de kunstenaar vergroot
dit kleinood tot een ruimtelijk object van meters
voor een gigantisch weids, leeg plein

ik zal er zijn, vanuit de verte ernaartoe gelopen
om er met tederheid omheen te gaan -
zoals ik eerder 't heb gekoesterd in het klein

© Floor Koedam, 3 april 2017

Kunstwerk: Marja Thijssen - 'Object rood', keramiek, geglazuurd

Een doorgetrokken streep

Ingehaald door de tijd
die de horizon kleurt
tot een doorgetrokken streep
door jouw en mijn rekening

Door een tunnel ging ik
van hartenpijn en spijt
Maar nu ben ik jou kwijt
En is daar de herinnering

Hoge bomen langs de weg
flankeren een lucide geest
die mij gaandeweg leidt
naar het begin van het feest

Ontving juist het bericht
van een nieuwe frequentie
De lucht breekt open
in een magische sequentie

© Marc Broekmans, 2017

Kunstgedicht: "Provinciale weg" van John Konijn.

van twee werelden

geraakt werd ik door een vogel
die op een grafsteen stond
in zijn twee werelden
leek hemelhoog nu
laag bij de grond

bij het graf als grensplek
tussen leven en dood
stelde ik me voor
de waarneming die
een vrije vogelvisie bood

de grijze zerk van steen werd
een hemelse kleurenpracht
in transparant glas
die bij het donker van de dood
de troost van verlichting bracht

vanuit die kleuren wil ik het leven zien
en vanuit die visie ook de dood
als mens van twee werelden
is mijn vrijheid als een
vogel zo groot

© Marijke Kienhuis, 2017

Kunstwerk: "Door het venster" van Marja Steinmetz.

Adagio van een schaal peren en noten

Mijn oren betoverd door het adagio
en gewekt door trage klanken
neemt Martha mij spelend mee
naar Maurice's concert in G

samen landen wij bij het wonder van Jan
dat ik al eerder had aanschouwd
en niet meer uit het oog verloor
het kijkt mij aan en dan

ontmoeten schilder en dichter elkaar
in gekleurde stilte samen
volledig vertrouwd stil leven
intens is de relatie die ik ervaar

kan een schilderij zonder liefde
gezien en bemind worden
het zou verloren zijn
gemaakt voor niets

dit stilleven kijkt me aan
en biedt zich in maagdelijke
terughoudendheid aan mij aan
hoor de fluit klinken

zie de peren hoe ze liggen
één voor één in hun heerlijkste houding
zoals zij graag geschilderd worden
hunkerend naar Jan's schepping

ik bewonder zijn ogen, zie zijn penseel
haarfijn bewegen, strijken, vegen, tamponneren, bezweren
zijn hoofd is vol gedachten, vormen en kleuren
hij kijkt en weet zich te kalmeren

zoekt en vindt de schoonste harmonie
van kleur, licht en stilte
serene rust straalt naar mij
ik kus de peren en streel de schaal

onzichtbaar omarm ik het schilderij
koester het, voel me rijk als een volwassen kind
in adagio assai verlaten Martha, Maurice en ik het pand
met Jan's wonder als eeuwige schat in mijn hart.

© Peter Moes, april 2017

Kunstwerk: "Stilleven met peren" van Jan Kootstra.
Met dank aan schilder Jan Kootstra, pianiste Martha Argerich en componist Maurice Ravel. Het 2e deel van het pianoconcert in G, een adagio assai (zeer langzaam).

Het gedicht is, net als het 2e deel van pianoconcert in G van Maurice Ravel, geschreven in adagio assai. Dat betekent: zeer langzaam. Als je naar het schilderij kijkt, kun je je voorstellen, dat dit zeer langzaam geschilderd moet zijn. Het is geschilderd met olieverf wat impliciet betekent, dat er tijd voor drogen nodig is. Maar ook de fijnheid van dit schilderij vraagt om een adagio assai. Tijd nemen. En het kijken ernaar vraagt ook om tijd.

Weerklank

tegen de muur geleund
waren we diep
in gesprek gewikkeld
over doen en laten
van gisteren - van vandaag
van alledag
van alles aan de orde
fluisterend
want niemand die
hiervan op de hoogte
mocht komen

helaas
voor ons
men kon
letterlijk verstaan
waar het allemaal
om ging
de muur werkte
als klankbord
voor hen die
nieuwsgierigheid
niet konden bedwingen

© Bert Souman, 2017

Kunstwerk: "Gesprek" van Lena Postuma.

KOMT EEN MAN BIJ DE DOKTER.

Dokter, ik voel me de laatste tijd zo naar
weet echt niet hoe ik verder moet
met wijdopen ogen word ik niets gewaar
er is vast iets dat mij zo beven doet

u oogt wat pips, dat is een medisch gegeven
dat ligt waarschijnlijk aan uw gal
die tremor hoort bij ouder wordend leven
maar uw gele teint in geen geval

dokter, ik ben mijzelf volledig aan 't verliezen
mijn huid kleurt steeds meer rood en zwart
er klopt iets niet, dat had ik al in de smiezen
zeg me dat er niks is met mijn hart

we zijn met uw geval nog lang niet klaar
levensbedreigend, voor het geval u 't nog niet wist
ga maar even liggen op die tafel daar
dan bel ik snel even de specialist

dokter, in de kroeg ben ik een rondjesgever
drink fris, maar ga met biertjes in 't rond
het ligt dus vast niet aan het falen van mijn lever
want verder leef ik door en door gezond

de specialist moet het verder maar bepalen
als huisarts heb ik helaas te weinig tijd
wat hij ook later uit zijn diagnose zal gaan halen
u lijdt volgens mij gewoon aan schilderachtigheid...

© Rolf Captijn, januari 2016

Kunstwerk: BAA002 - Menno Baars - Stoere koning

In opdracht van kunst-en-leen bij de zeefdruk Stoere Koning van Menno Baars. ( pikant detail; Menno is in het dagelijks leven een hartspecialist) Bovenstaand gedicht is een dialoog. In dit geval gaat het om een dokter en een zieke. Bij voordracht worden de coupletten om en om door twee personen verteld.

Verdwaalde droom

Vóór de vernevelde
werkelijkheid
ligt de strakte
van het niets.
Zij strekt zich uit
tot in het verschiet
en schreeuwt geluidloos...
naar ieder die wil zien.

Angst is een muur
van wolken.
Zij toont zich als
een mistig landschap waar
waar aan de horizon
verlangen kleurt...
Ver weg en onbereikbaar.
Maar wie de vrijheid droomt
breekt door de muur
van mist
en waant zich in
een eeuwig leven
dat reikt ...
tot aan het licht.

© Juul Baars, 18 januari 2016

Kunstwerk: BO2016: Rob de Boer; Landschap; 90 x 90 cm; Olieverf / krijt; Doek

MEISJE MET GANS

Zij zit daar met geloken ogen, aandachtig.
Praat zij met hem of hij met haar?
Ik zie haar heus luisteren en waarachtig,
't is hij die spreekt, al lijkt dat raar.

Ik kan er niets anders van maken,
't is hij die haar iets te zeggen heeft.
Woorden die haar hebben moeten raken,
want zie maar hoe zij ze heeft beleefd.

De gans die kwam hierheen van verre,
van overzee, of nog verder weg misschien.
Men zegt: hij kwam geleid door sterren;
maar sprekend heeft nog niemand hem gezien.

Je moet, denk ik, geloven als dit meisje,
dat dieren praten kunnen, maar heel zacht
een mooi verhaal vertellend, een gezongen wijsje,
voor wie weet te luisteren altijd een pracht..

Wat moeten wij doen om hem te horen,
de gans die snaterend ons iets vertellen wil?
Zonder aandachtig luisteren gaat veel verloren.
dus sluit je ogen zoals het meisje en wees stil.

© Guus Cleintuar (januari 2016)

Kunstwerk: NIJ1001 - Ria Nijhof - Meisje met de gans

Kusje Er Op

Hoog gaat mijn genegenheid
om je eindelijk te bereiken!

Je bent mijn vriend, broer of zus,
ik geef je hierbij graag een kus:

de lippen naar voren ...
het is nog een hele klus.

Goed richten, niet hoog of laag,
lieflijk drukken, niet te vaag.

Heb je verdriet, mijn medicijn:
een kusje er op, dat zal het zijn!

Met Lena Postuma veel plezier:
Dit was Kusje Vier!

© Annemarie Maasdam 2016

Kunstwerk: POS029 - Lena Postuma - Kusje IV

Voor het eerst geen heimwee

Ik heb voor het eerst geen heimwee
Want jij bent voor altijd bij mij
Mijn rugzak zat steeds vol met dromen
! De inhoud sinds kort: dat ben jij !

Ik moet je wel even bedwelmen
Want anders ga jij er niet in
Maar dat vind jij ergens wel lekker
! Ik krijg dan toch telkens mijn zin !

Mijn jas heb ik moeten verbouwen
Mijn rugzak zit er nu aan vast
Een bodem met wielen er onder
! Zo is het een heerlijke last !

En heimwee: dat zal ik niet krijgen
Heb alles voortaan in de hand
Mijn rugzak zit aan mij geklonken
! Durf nu weer naar ieder ver land !

© Wil van der Lans, 19 januari 2016

Kunstwerk: BAU016 - Menno Bauer - Voor het eerst geen heimwee

Touch pas ma monde

Ach lief kind
sterk in kwetsbaarheid
met angstige ogen
kijk je me aan
ik vraag me af
door wie of wat is
jouw veiligheid zo beroofd
dat je zonder bescherming
in de wereld lijkt te staan

Ach lief kind
sterk in kwetsbaarheid
met angstige ogen
zeg je: raak mijn
wereld niet aan
maar ik...
ik wens niets liever
dan mijn armen
om je heen te slaan

Ach lief kind
sterk in kwetsbaarheid
met angstige ogen
vraag je om afstand
ik laat me niet gaan
geef je de ruimte want
ik heb een kind in me
dat jouw doordringende blik
helaas goed kan verstaan

© Marijke Kienhuis, 2016

Bij het schilderij van Lie a Foe: ''Touch pas ma monde''.

un dictionnaire

doorvoed en wel vanuit
iedere klank wqs daar een geboorte,
het woord klopte aan

maar in haar zucht naar altiid meer
vond zij die in vermenigvuldiging:
de zin, spraak, werd in
al z'n verwarring gecreëerd

door hun aantal in grootsheid,
was een hiërarchie, onderhevig
aan de eigen kritiek ontstaan
dit vroeg om een zorgvuldig
gekozen rangorde en plaats

un dictionnaire
het boek der woorden, bijbel voor
iedere spraak en zijn waterval
was in aantocht en eiste
zoals het een koning betaamt
zijn goddelijke standaard op
wanneer het zoals hier
om zijn wereld in woorden gaat

© Jan Huisman 2016

Kunstwerk: BAD001 Frida Badoux - Princess in blue
en BAD003 Frida Badoux - Prince

Vogels van diverse pluimage

Ach, vreemde vogels zie je overal,
al zou ik niet direct durven beweren
dat vogels die gehuld in bonte kleren
meer lijken op een grote toverbal. -
Maar vreemde vogels zie je overal.

Jawel, een vogel ken je aan zijn veren,
maar die zijn vaak zo overdreven 'knal',
dat 't kleurenspel de ogen zou bezeren.
Tja, vreemde vogels zie je overal.

En ... zie ze in de stad eens paraderen,
je ziet het om je heen: niets is te mal.
En niet alleen bij dames, ook bij heren
die in de meest opzichtig felle kleren
zich kakelbont verstouten te stofferen;
met toeters, bellen en bazuingeschal
hun lak-aan-heel-de-wereld etaleren. -
Díe vreemde vogels zie je overal!

© floor koedam, 12 juni 2015

Kunstwerk: Marianne Naerebout - 'Wearing my own colours', zeefdruk (1999)

Naakte Waarheid

Ik zit echt lekker in mijn vel
Maar dat ziet u waarschijnlijk wel.
Ik ben best content met het volle,
goed gevulde ronde, dat ik heb,
waar ik zo rijkelijk mee ben verwend
en als het ware voor mij is bestemd.
Niets van wat u ziet is nep.
Kijk maar goed. Alles is echt.
Inderdaad, er wordt over gepraat
maar het mag toch worden gezegd!
Zeker, ik zie mezelf met voldoening aan.
En ja, mij is evenmin niet ontgaan
dat ook uw ogen zichtbaar tevreden,
met een blik die ik als vrouw kan verstaan,
meer dan voldaan over mijn lichaam gleden.
U ziet mij wel zitten. Kom toch naderbij
en zet uw verlangen neer naast mij.
Kom en ontdek dat mij niets te min is
als naakte waarheid in het geding is.

© Gerard Beense
Lelystad, juni 2015

Bij het kunstwerk 'Echt lekker' van Lena Posthuma
uit de collectie van Art en Leen van de Stichting Kunstuitleen Flevoland

Bootje

glashelder ligt de boot op koers
met weerspiegelend blauwe zeilen
in wolkenloze denkbeeldige luchten
sprankelende waterdruppels kleven
vastgehecht aan de ranke romp
die zich stevig verankerd weet
in breekbare golven van klei
verheft ze zich en kiest voor
een eigen transparante richting

© Anne Graalman
Juli 2015

Eindeloos wachten

onbevangen
onbevangen naakt
onbevangen naakt opstellen
gedachten
gedachtestroom
gedachtestroom vloeit
over in een repeterende tijd
voor het antwoord
wordt het eindeloos wachten

© 2015 erik kramer

Gedicht bij het kunstwerk in brons
- Eindeloos wachten - van Anita Andriesse.

Doorgang

Ik wil er door
over het water.
Maar't verre droomland
blijft onbereikbaar
voor mijn verlangen.
De werkelijkheid
steekt er stokken voor.

Igna Geveke, september 2015

© 2015

Het lied van de twins

o
heb je het al gehoord
ons klaaglied
tot de schouwers
die met gefronst
misbaar
ons samenzijn
ter discussie
willen stellen

wij roddelen over
hun gegluur
en ongepaste grappen
over het onderstel
dat ons verbindt
met aardse
ongemakken

totdat
die ene onder u
deze klacht
op waarde
weet te schatten
en ons meeneemt

desnoods
onder de arm

© bert souman, 2015