Wil van der Lans (2013-2020)
Ik ben geboren in 1928. en overleden op 1 maart 2023.
Mijn eerste herinneringen zijn, dat ik elke ochtend, als iedereen nog sliep, aan tafel zat te tekenen.
En ik keek in boekjes van Rie Cramer en Willy Schermelé: tekeningen en gedichten.
Zij waren mijn grote voorbeeld: dát zou ik later ook gaan doen!
In mijn lagereschooltijd stuurde ik gedichten op naar het tijdschrift van mijn moeder.
Toen ik in de hoogste klas van de lagere school zat schreef ik een gedicht voor de schoolkrant: 'Afscheid van de lagere school.' Helaas met dit gevolg, dat ik ruw uit de klas werd gehaald door een zeer kwade non, die mij dreigend vanonder haar kap de les las. Ik zou een gedicht van mijn vader onder mijn naam hebben ingestuurd. Ik waagde het niet om de non tegen te spreken, en het gedicht belandde in de prullenbak.
Op het 'Edith Stein College' kwam mijn voorliefde voor gedichten tot zijn recht. Ik leerde daar 'declameren', dat was daar een onderdeel van het vak Nederlands. Mijn lievelingsdichter was Stijn Streuvels.
In de oorlog werd mijn schooltijd een paar jaar onderbroken door hongertochten en werken op boerderijen om wat eten te krijgen, ook voor thuis. Op mijn eindexamen in 1948 schreef ik als opstel een gedicht, waarvoor ik het cijfer tien kreeg . In die tijd werd ik veel gevraagd om op feestjes gedichten voor te dragen.
Ik trouwde in 1955 en kreeg drie dochters. Toen ze groter werden heb ik een aantal opleidingen gedaan op creatief gebied en van 1973 tot 1993 heb ik gewerkt als expressie docent . Yogalessen heb ik nog gegeven tot 2012.
Ik ben van 2013 tot 2020 lid van de Dijkdichters geweest.
Wil van der Lans
Naar de gedichten van Wil van der Lans.
Terug naar "Wie zijn wij?"