Petra Meijnen
Als ik je zie
Als ik je zie
dan borrelt het van binnen
raak ik compleet
helemaal buiten zinnen
je schitterende vorm
laat mij kwijlen van genot
mijn lijf gaat tintelen
van jou word ik helemaal hot
mijn bruine Godheid
niets komt nog er na
dat eerste stukje
oh, ja,
dat allereerste stukje
chocola.
© Petra Meijnen, 2022
- Naar (begin) (einde) pagina.
de vloedlijn
Je bracht mij
het bijtende zout
van woeste woelige golven
de spiegelingen van de zon
die door water
steeds opnieuw
werden bedolven
de straffe wind
een woei van zand
die mij, bij de vloedlijn aangeland,
liet voelen
dat de weg langs die lijn
leiden zou tot aanvaarding
van mijn diepste pijn
de zilte zee
waste de wonden
beende ze uit
tot vergane zonden
spoog ze als koppen van schuim
op het strand
ze werden zichtbaar
ik raapte ze op
met rechterhand
de linkerhand
bracht ze naar mijn hart
zacht en open
om samen
langs de vloedlijn te lopen
© Petra Meijnen, 2022
- Naar (begin) (einde) pagina.
Ik geef
Ik geef
mijn voelen vanuit weten
mijn gedachte
dat waar ik zelf op wachtte
Ik geef
mijn kijken en zien
mijn spiegel
al maakt het soms kriegel
Ik geef
mijn verdriet en pijn
mijn zijn, zo ik ben
hoe ik mijzelf in jou herken
Ik geef
mijn maaksels en woorden
mijn verbeelde
omdat het mij heelde
Ik geef
mijn verhalen en dromen
mijn liedjes
en hun melodietjes
Ik geef
mijn troost en hoop
mijn vertrouwen
dat je altijd op je hart kunt bouwen
Ik geef, deel gewoon een stukje van mijzelf, wie ik ben, wat ik Leef. Dàt is wat ik geef.
© Petra Meijnen, 2022
- Naar (begin) (einde) pagina.
ZO'N BLAADJE
Heb jij dat ook wel eens
dat blaadjes zomaar spreken
dat ze naar je kijken
en even op een smiley lijken
dat ze zich wassen in de regen
niet lachen maar wel
glimmen van plezier
zo’n blaadje zie je hier
© Petra Meijnen, 2022
- Naar (begin) (einde) pagina.
Limmerick
Een man, heel doorluchtig met gaten
die zelf niet kan schreeuwen of praten
staat daar op zijn plek,
dat vindt hij te gek.
kan echter het hurken niet laten
Limmerick
Een tong met een duister verleden
gestaald en gehard in het heden
verweerdheid eraf
stond Lucifer paf
zijn naam werd van toen af vermeden.
© Petra Meijnen, 2022 - 2 x liummerick
(de Exposure, kunstenaar Antony Gormle. De tong van Lucifer, kunstenaar Ruud van de Wint.)
- Naar (begin) (einde) pagina.
De Oostvaardersdijk
De zilveren golfjes
geven sprankelend licht
aan de grijs- groene kleur van het
water
een meeuw zweeft langs
een schreeuw
ganzen gegak
zacht eenden gesnater
de wind briest
en aait het water
geeft wangen een rozige gloed
basaltblokken
tegen de aarde geland
waar het water klotst en voedt
de geur van
water, planten en hooi
waait weg
gelijk mijn zorgen
het groen-kleurig lint
met de grijze streep
hier voel ik mij geborgen.
© Petra Meijnen, augustus 2021
- Naar (begin) (einde) pagina.
Terug naar "De Gedichten"