De Dijkdichters

Peter Moes-Jansen

Huize Betuwezorg

Ik lag te zonnen in het gras
er zoemde een bij dichter bij mij
kon ik maar vliegen zoals hij
en vergeten waar ik was

ik voel me verloren
en eenzaam als een plant
mijn dag is doodgeboren
de klok tikt langzaam aan de wand

ik wil, weg van de mensen
weg van de zorg
kon ik maar vluchten
uit Huize Betuwezorg

straks komt het eten
klaargestoomd en wel
het wordt bereid
in een verre diepe hel

en waar is mijn vrouw
gebleven in de strijd
mijn lieverd die mij trouw
verwende met haar tijd

ik mis haar handen
warm om me heen
aandacht voor verre landen
ja daar wilde ik altijd heen

maar nu wil ik weg van de mensen
weg van de zorg
kon ik maar vluchten
uit huize Betuwezorg

Naar (begin) (einde) pagina.

De stemming der Dijkdichters

Zij bogen en beraadden zich
bespraken voors en tegens
zij waren woordenkunstenaars
en kruisten soms de degens

nu stonden zij voor een dilemma
daar is een ballotant
hij draagt gedichten in zijn hand
zij houden van een stemming, want

de eerlijkheid gebied te zeggen
en is zo nodig uit te leggen
zo komen zij tot het besluit
hij mag erin, hoeft niet eruit

misschien wordt hij
zelfs een der hunnen
komt dichter bij
en toont de kunst te kunnen

Naar (begin) (einde) pagina.

Jij bent, wij zijn

Jij bent aan de dood ontsnapt
op een haar na geraakt
het vuren werd daar
nooit gestaakt

bombardementen
van oost en van west
donderden zonder pardon
volle vaten testosteron

haat wordt gezaaid
en goed ontvangen
waar wil jij heen
en wat verlangen?

waar zal je landen
na je lange tocht?
maak je niks wijs
waar eindigt je reis?

is er honing voor je
is er hoop?
of eindig je met
een kansloze levensloop?

kom hier, wij willen geven
iets van ons eigen leven
zout, dat smaak geeft aan
het zoet van ons bestaan

wij zullen delen
met jou en met de velen
soms tegen beter weten
twijfelend over delen en geweten

wij zijn de rijken
al 70 jaar
vrede zonder zorgen
in alle rust geborgen

in blijdschap levend
met liefde gevend
zo moet het einde zijn
een brandend blij refrein

maar of wij dat redden
of het werkelijk zo zal gaan
ik voel de strijd al komen
de strijd om het bestaan

de wetten en de waarden
zijn niemands eigendom
er is de kans op falen
waar is het brandend stralen?

het begin van een nieuw lied?
over mij en medemensen
over zoeken van de grenzen
van een liefderijk gebied

ik wil de laatste zijn
om te verhalen
van de beperking van het mijn
ik wil mijn liefde geven
de vrede van het zijn

en dan herinneren
hoe mooi het was
hoe vredig en vertrouwd
jouw leven in het oosten
in het westen doorgebouwd

en bij mijn laatste adem
mijn allerlaatste snik
herinneren
hoe wij dit samen deden
jij en ik

Naar (begin) (einde) pagina.

Thema: met zingen is de liefde begonnen

De liefde voor mijn alt en voor de Mattheus Passion

Fluisterstil ben je gekomen
traag in mijn hart, mijn ziel
hoe heeft je hese alt gewonnen
en is met zingen de liefde begonnen?

ik zie je staan in mijn gedachten
je stem dwaalt zoekend rond
je mooie lippen, lief
de woorden waaien heerlijk uit je mond

daar staat de dirigent
hij twijfelt nog heel even
zal hij nu of nooit
de mooiste tonen laten zweven?

de eerste klanken klinken
ik wil in de muziek verdrinken
ondergaan in duizend tonen
in dit heerlijk koorstuk wonen

het koor verheft de stemmen
voorbij is nu het remmen
goedgestemd je laten gaan
geen twijfel over ons bestaan

ik smacht naar diepe liefde, die
me meeneemt in het stuk
ik ben een kind van Bach
hij laat me blij zijn, - kijk - ik lach

Het 'blute nur' verbindt me
en bij 'erbarme dich' raak ik verloren
maar werkelijk herboren
ben ik bij de aria 'aus Liebe'

aus Liebe, aus Liebe,
uit liefde, uit liefde
Mijn liefde is voorgoed gewonnen
Bach's Passie heeft me overwonnen

Naar (begin) (einde) pagina.

Terug naar "De Gedichten"