Marc Broekmans
Plotseling
Je weet het, maar je weet het nooit
In de school van het ongewisse
tast menigeen diep in het duister
Waar het uitspansel grip verliest
Planeten steeds zichtbaarder worden
blijft het verdwijnen een mythe
Na vier collega’s een vijfde verlies
zo’n dood wens je echt niemand toe
je weet het, maar je weet het nooit
Het went geen moment, ook nu niet
een stilte, een leegte, voelbaar weg
verdriet van mensen is wat je ziet
zijn fascinatie voor de dood, voor
kerkhoven en begraafplaatsen, in
welke vorm dan ook, en het vergaan
Vaarwel man, dit was jouw tijd, je bent
te abrupt, te wrang, heen gegaan
Er moet wel meer zijn tussen zon en maan
© Marc Broekmans, mei 2022
Bij het overlijden van
collega Dijkdichter Bert 2022
- Naar (begin) (einde) pagina.
Nooit moederdag
Moederdag werd bij ons nooit gevierd
Wel hoorden we vaak Gert Timmerman
Een moederhart, een gouden hart
schalde hard door onze huiskamer
En Mahalia Jackson, Nana Mouskouri
of de onvolprezen Charles Aznavour
Het is 2022 en je bent er nog steeds
Moederdagen gingen geruisloos voorbij
als een doodgewone doordeweekse dag
Zo’n voetstuk hoefde je nou niet per se
Behalve misschien op je eigen verjaardag
die nooit aan onze aandacht ontsnapte
Moederdag, impuls voor de bloemist
in de markt gezet voor een hogere omzet
Huldeblijken waaraan een prijskaartje hangt
Een dag die we niet zouden mogen vergeten
maar niet nodig om ware waardering te uiten
Moederdag is het eigenlijk iedere dag
© Marc Broekmans, 27 maart 2022
- Naar (begin) (einde) pagina.
De Kunst
Zij verheft, ontroert en imponeert
Zij staat gegrift in menig oog
In barre tijden bloeit zij helder op
als ontloken roos op een vuilnisbelt
In clair-obscur tekent zij lijnen uit
van beelden op handen gedragen
Uit scherpe driehoeken en rondingen
verschijnen vormen, die vervagen
Zij ontleent aan natuur haar kracht
middel voor macht, of juist ertegen
Zij vindt constant nieuwe wegen
bij dageraad, en in de langste nacht
© Marc Broekmans, januari 2021
Geplaatst in de Lelybel nr 2-2021
- Naar (begin) (einde) pagina.
Muziek
Balsem voor de ziel
Streling voor de geest
Noten om het vaste
trillend los te maken
Een stem raakt je
Het ritme roept
Regen ruist rond
De zon klinkt door
Timbres en maten,
beweeg er middenin
Meeslepende klanken
geven het leven zin
© Marc Broekmans, februari 2021
- Naar (begin) (einde) pagina.
Wintergast
parmantig zit hij op een takje
met zijn kopje schuin omhoog
bewaart kort de spanningsboog
schat gevaar in met een triller
vliegt de tuin door naar een steen
waar hij kleurt van top tot teen
hoog op de pootjes, in de regen
geniet hij na van pindakaas
en komt hierbij de kat weer tegen
wie fluit daar, in de winter
en pikt gulzig in een korst?
je raadt het al, de roodborst
© Marc Broekmans, januari 2020
- Naar (begin) (einde) pagina.
Zwembadblues
de geur stokt de adem in het natte vocht
zijn wasem tart menige longblaas op de tocht
spontaan storen jonge zwemmers mijn baan
roepen spartelend, de schoolslag komt eraan
waar de wanden de galmen weerkaatsen
ruik ik de lichaamssappen vermengd met zweet
maar niet de winden, beschroomd losgelaten
ondertussen staan ouderen omstandig te praten
in een kakofonie van stemmen en watergedruis
pakt een jongen in terlenka zijn meisje vast
en ontstaat zo maar een nieuwe romance
in een zee van chloor, voor mijn blote bast
de specifieke odeur prikkelt mijn lopende neus
en ik weet het al, er is vandaag nauwelijks keus
in onderwater rumoer gaan mijn kansen teloor
de volgende keer neem ik me de borstcrawl voor
buk mijn hoofd na een sprong van de plank
op naar de douche, tegen wil en dank
© Marc Broekmans, 2019
- Naar (begin) (einde) pagina.
man en paard
ik noem graag man en paard
en geef het dus volmondig toe
het aaien van een merrie, ruin
of pony, druist in tegen mijn aard
al is de dure draver nog zo rank
sprint hij er als een speer vandoor
springt en galoppeert zij heel gracieus
een snot- en loopneus is mijn dank
hinnikend schiet het beest voorbij
over renbanen van elke soort
crosscountry of concours hippique
maar hooi en haar maken me ziek
zijn schoonheid wordt volop geprezen
manen, wimpers, de zachte ogen
de ranke vorm raakt menig meisjeshart
maar met dit dier heb ik geen mededogen
van paardensport krijg ik een schimmel
een gokje was aan mij nooit echt besteed
al is het Pipo de Clown of Parcival
ik blijf allergisch voor dat hengstenbal
© Marc Broekmans, 2019
- Naar (begin) (einde) pagina.
Gevoel voor vrijheid
ik schaatste onder Lelystadse luchten
was laat die middag, moederziel alleen
in felle kou zag ik de ondergaande zon
en de berijpte kim was helemaal van mij
gevoel van Vrijheid dat geen tijden kende
mijn vermoeide benen bleven in cadans
de plassen trokken traag aan mij voorbij
en elke slag maakte me sterker, mans
ik schaatste onder Lelystadse luchten
en liet de buizen krassen op het zwartste ijs
de laatste stralen vlakten de contouren uit
van Flevoland dat mij zo diep kon raken
gevoel van Vrijheid dat geen grenzen kende
aan de eindstreep geurde warme snert
die mijn trotse binnenste intens verkwikte
in die wondere wereld van de jaren tachtig...
© Marc Broekmans, Lelystad, januari 2019
- Naar (begin) (einde) pagina.
Mooi blauw
Hoe jij die kelk leeg drinkt
jouw snuitje zuigend in de steel
een weg zoekt naar het vocht
de frêle poten benut voor
het subtielste evenwicht
Hoe jij na deze stille daad
het zwerk afspeurt naar
sappige prooien en
voedzame zuren, met
jouw speelse capriolen
Hoe jij desnoods in de
lucht jouw partner vindt
haar teer bemint, je blinkende
vleugels draagt op zoele wind
gauw muggen en larfjes verslindt
Mooie blauwe glazenmaker
er loeren tal van roofvogels
die jou zien als lekkernij
nu vlieg je hier nog vrij
jouw snelle leven ten top
Maar na maanden ben je op
© Marc Broekmans september 2018
- Naar (begin) (einde) pagina.
Zij
haar adem is fris
schuimend aan mijn kuit ligt zij
in grijsblauw vernis
zij trekt zich terug
beweegt langzaam naar voren
glijdend en kolkend
haar geur intrigeert
zoet en zilt penetreren
een oud ritueel
tijdig en eeuwig
maakt zij onze liefde los
uit diepe gronden
Alleen dicht bij haar
zie ik haar oneindigheid
zij geeft haar lichaam
© Marc Broekmans juni 2018
- Naar (begin) (einde) pagina.
Een glimp van lente
Verrassend midden in de winter
Een vleugje rood tussen de takken
Sierlijk licht bij felle zon
Een indruk van de bonte specht
Luidkeels te horen tijdens het boren
Steekt zij af tegen de natte sneeuw
Mijn oog wil haar lijfje vangen
Doch slechts een glimp gunt zij mij
Genoeg voor een verwijzing
naar haar betoverende gratie
Wat weerklinkt is nog de echo
In de holte van de boomstam
Zo kondigt zij een flard van lente aan
© Marc Broekmans maart 2018
- Naar (begin) (einde) pagina.
Isolement
Hij loopt van de muur naar het kastje
En van het kastje terug naar de muur
Hij stapt naar buiten, en voelt het gluren
Dan weer naar binnen, zijn hersens spinnen
De chaoot weet het niet meer
De chaoot heeft het iedere keer
IJsberend gaat hij door de ruimte
Van zijn zelfgekozen isolement
Sokken, sleutels, brillen kwijt, spullen van elke aard
De chaoot heeft veel bewaard, maar de kalmte niet
Hij oogt verstrooid, keert zijn binnenste buiten
En zijn buitenste binnen, tot zijn oren tuiten
Hij ziet door de bomen het bos niet
Noch door het dichte bos de bomen
En binnen maant hij pratend zijn geest tot rust
Zo veel meegemaakt, lijkt er niet voor toegerust
De chaoot voelt zich nooit vrij, altijd bekeken
Zijn geheugen is rommelig, net als zijn kamer
Wie verlost hem toch van de man met de hamer?
© Marc Broekmans 2018
- Naar (begin) (einde) pagina.
Het
Het is kostbaar
Niet te vatten
Het is ongrijpbaar
Het is voelbaar
Een uitdaging
Het is onvoorspelbaar
Het is gezellig
Een beproeving
Maar wonderbaarlijk
Het kan wreed zijn
Een kwelling
En confronterend
Het is samen
Of juist alleen
Het is willekeurig
Het is feestelijk
Een treurmars
Het is nooit hetzelfde
Het heeft geen nut
Of toch weer wel
Het is kloten en kut
Het is veelomvattend
Het is een wonder
Het is...
Het leven
© Marc Broekmans 2017
- Naar (begin) (einde) pagina.
Verwondering
Wat is verwondering?
Een verbaasd blikken
in een werkelijkheid
die niet de jouwe was?
Een verstilde bevestiging
van al het mooie in ons?
Een verrassing na
een lange sleur?
Een mystiek moment
in een natuur van
pracht die wegkwijnt?
Een aanschouwen van
een wonder van een wel
of niet bestaande God
Wat is verwondering?
Voor mij een vraag
voor u een weet
En andersom
Voor mij is het de
wereld, waar ik soms
van geniet maar die ik
vaak ook haat
om alles wat er mis gaat
en zal blijven gaan in het
zuivere besef dat de mens
de grootste slokop is
En de wetenschap dat wat
rest uit dit universum
een relikwie is
een laagje as voor de
nabestaanden
Neergezet, en een
tijdje later weer vergeten
Gewoon doorgaan met eten
In kalme verwondering
tot er niets meer over is
© Marc Broekmans 2017
- Naar (begin) (einde) pagina.
Tijd
Een brommend geluid
Versterkt het heldere blauw
De hemel trilt en zindert
Ik kijk naar boven
Een brommend geluid
Versterkt het heldere blauw
De hemel trilt en zindert
Ik luister nog een keer
Daar gilt een havik
En beneden stilt een
Spin zijn
Trek met een libelle
Het is september
Oudewijvenzomer zonder weerga
Een brommend geluid
Het heldere blauw
De koperen ploert
En ik alleen in mijn stoel
Ten prooi aan niets of niemand
Zo lijkt het
Slechts de knagende tijd
© Marc Broekmans, 2016
- Naar (begin) (einde) pagina.
Tegen de wind
Geel is de brem van de dijken die
Koppig tegen de wind de blauwe
Azuren zee omhelzen, zwart het asfalt dat
Onder mijn wielen door smakt, glinsterend
Tegen mijn haar, mijn oude grijze haar
Warm de wind die zucht langs mijn huid
Mijn gele zwetende werkende huid
Kleurloos mijn geest, die de elementen verbindt
© Marc Broekmans, 2016
- Naar (begin) (einde) pagina.
Een mooi gedicht
Je hebt een mooi gedicht geschreven
Jij die vaak worstelt met het leven
Je hebt een mooi gedicht geschreven
Om te verwerken, maar voor even
Je hebt een mooi gedicht geschreven
En van alles uit je ziel geschud
Je hebt een mooi gedicht geschreven
Dit bestaan heeft toch nog nut
Je hebt een mooi gedicht geschreven
Maar niet voor de eeuwigheid
Je hebt een mooi gedicht geschreven
Dat weer gewist wordt door de tijd...
Wees toch eens blij met dit streven
Je hebt weer een bundeltje geschreven...
© Marc Broekmans, 2016
- Naar (begin) (einde) pagina.
Aan zee
Juichend van het klimduin af
Hollend, gillend, op een draf
Nergens in dit overvolle land
Word je zo door rust overmand
Als hier aan zee en in het zand
Dit leven staat hier heerlijk stil
Het contrast met de stad is schril
Groenblauw Schoorl wat een pracht
De tijd vertraagt, iedereen lacht
Of lijkt hier blij en uitgelaten
Hier tellen de lasten noch de baten
Alleen bij de eindafrekening
Een dorps genoegen, niet gering
Een met de elementen en de geur
Van naaldbos en verder geen gezeur
Schoorl aan Zee, iedereen lacht
De tijd vertraagt, je bent een pracht...
© Marc Broekmans, 2016
- Naar (begin) (einde) pagina.
Lucht
'Lelystad geeft lucht'
Ugge ugge ugge
'Lelystad geeft lucht
Ugge ugge ugge
Geeft Lelystad nog lucht?
Ugge ugge ugge
Het is net een klucht
Dat 'Lelystad geeft lucht'
Lelystad gaf lucht
Tot die eerste vlucht
Nu hoor je ze kuchen
Ugge ugge ugge
Het is hier echt
Horen, zien en zwijgen
Laat ze alsjeblieft
De kolere krijgen
Daar ga je met je triple glas
Je hoort niet wat er eerder was
Je slaakt een diepe zucht
Uche Ugge Ugge
© Marc Broekmans, 2016
- Naar (begin) (einde) pagina.
Terug naar "De Gedichten"