De Dijkdichters

Het Uitdagend Bloemenbad

Ze verscheen hem
als een schitterende schim,
ging haar bloemenbad in
en wentelde zich rond en rond.
Tot ze zijn blikken vond
en plots stil en sereen
in haar witmarmeren rots verdween.
Doch haar hunkering groeide,
en gevangen door verlangen
bloeide ze op aan zijn zij,
vloeide ze van schroom
naar het vermetele,
schonk ze hem de Godenzoon
die op de Troon der Tijd zou zetelen.

Uit: Mythen en Sagen van Flevoland, Het Almaarse Godenrijk.
Posoral, © Gerard Beense

Wat Over De Ensese Velden Is Te Melden

Over de Ensese Velden is te melden:
Dan is het grond, dan is het zee
en dan is het weer grond.
De Nagel zag de Velden
als behorend bij zijn gebied,
maar menigeen vertelde:
Ik deel die mening niet.
Nee, het merendeel van de bewoners vond,
het is grond om op te leven,
en gegeven aan iedereen,
omdat het maar voor even
uit de zee verscheen.
Maar Mantoor liet er hutten bouwen
want hij bleef die watergrond
als van hem beschouwen.
En een ieder die opstond
om er voor wonen te verblijven,
wist hij met zijn grote mond
en bijstand van zijn zonen
steevast te verdrijven.
En toen er kwamen
die hem niet kenden,
begon hij plannen te beramen
om ook hen
van de Velden heen te zenden.

Uit: Mythen en Sagen van Flevoland, Het Almaarse Godenrijk.
Posoral, © Gerard Beense

Ontbloot vertrouwen

Groots door inzicht tonen,
doch klein en nederig,
bijna berustend in wat zal komen
en vertrouwend op passerend.
Peinzend en wellicht grijnzend
bij toen, nu, later,
een aangewaaid idee,
als beschouwend en relativerend,
aan de rand van water,
in het hart van eens een zee.

Bij het Landschapkunstwerk 'Exposure', ook genoemd 'De Hurkende Man' van Antony Gormley.
© Gerard Beense
Lelystad, juni 2009