Adagio van een schaal peren en noten

Mijn oren betoverd door het adagio
en gewekt door trage klanken
neemt Martha mij spelend mee
naar Maurice's concert in G

samen landen wij bij het wonder van Jan
dat ik al eerder had aanschouwd
en niet meer uit het oog verloor
het kijkt mij aan en dan

ontmoeten schilder en dichter elkaar
in gekleurde stilte samen
volledig vertrouwd stil leven
intens is de relatie die ik ervaar

kan een schilderij zonder liefde
gezien en bemind worden
het zou verloren zijn
gemaakt voor niets

dit stilleven kijkt me aan
en biedt zich in maagdelijke
terughoudendheid aan mij aan
hoor de fluit klinken

zie de peren hoe ze liggen
één voor één in hun heerlijkste houding
zoals zij graag geschilderd worden
hunkerend naar Jan's schepping

ik bewonder zijn ogen, zie zijn penseel
haarfijn bewegen, strijken, vegen, tamponneren, bezweren
zijn hoofd is vol gedachten, vormen en kleuren
hij kijkt en weet zich te kalmeren

zoekt en vindt de schoonste harmonie
van kleur, licht en stilte
serene rust straalt naar mij
ik kus de peren en streel de schaal

onzichtbaar omarm ik het schilderij
koester het, voel me rijk als een volwassen kind
in adagio assai verlaten Martha, Maurice en ik het pand
met Jan's wonder als eeuwige schat in mijn hart.

Kunstwerk: "Stilleven met peren" van Jan Kootstra.
Met dank aan schilder Jan Kootstra, pianiste Martha Argerich en componist Maurice Ravel. Het 2e deel van het pianoconcert in G, een adagio assai (zeer langzaam).

Het gedicht is, net als het 2e deel van pianoconcert in G van Maurice Ravel, geschreven in adagio assai. Dat betekent: zeer langzaam. Als je naar het schilderij kijkt, kun je je voorstellen, dat dit zeer langzaam geschilderd moet zijn. Het is geschilderd met olieverf wat impliciet betekent, dat er tijd voor drogen nodig is. Maar ook de fijnheid van dit schilderij vraagt om een adagio assai. Tijd nemen. En het kijken ernaar vraagt ook om tijd.