leven-les

ik weet het nog, ik weet het nog heel goed
alsof het gisteren gebeurde in de tijd
maar meer dan zestig jaar geleden is het nu
dat ik als jongetje in zekere overmoed
een huisvlieg levend had gevangen en 'm cru
uit kwellust en nieuwsgierigheid
de beide vleugeltjes had uitgetrokken
waarna het arme beestje als een dolle
alleen nog maar — komiek! — wat rond kon tollen
hoe kwiek nog zo'n mismaakte zich gedroeg

en dat ik toen ineens — hevig geschrokken —
de wreedheid van mijn kinderspel inzag
een vleug besef kreeg over 't broze van het leven
waar 'k eventjes de macht over te hebben dacht —
toen vader onverwacht achter mij staande vroeg:
maar jongen toch, wat doe je daar?

terwijl hij 't slagveld van mijn sloperswerk bezag
zei hij — ik voel de schaamte vaak nog even — :
en ... zet je hem nu ook weer in elkaar ...?

...............