Wachtend in de leegte
wachtend in de leegte van hun schaduw
aan de rand van mijn liefde
bleven zij achter in hun
schemering
voort geblazen door een wind verbonden tijd
reis ik hen voorbij zij bekommeren
zich niet meer om mij
ik reis en reis in de mij geboden tijd
aangekomen op het totaal van
mijn jaren
voel ik die afgestorven roerselen
die leegte in mij
maar wacht
er is beroering in een door
wind verbonden tijd
vanuit de leegte in hun schaduw
zijn zij mij achterna gereisd
aan de rand van mijn liefde
voegen zij zich weer
bij mij
© Jan Huisman, 2015