Nachtkoningin

Diep in de stilte van de nacht
zie ik in haar verborgen luister,
de maan achter de wolken schuilen.
Zo majesteitelijk alleen
staat zij daar helder in haar pracht.

Mijn aangezicht verbleekt
bij't zien van deze weerschijn
die heerst over de duisternis
en verzen aan het dichterhart ontlokt.

O, maan die schijnt
over de sluimerende graven
en doden opwekt tot zij weer
in't morgenlicht vervagen,

Mijn hart zwelt bij uw aanblik
en droefenis welt op in mijn gemoed.
Een zucht ontsnapt mijn lippen
terwijl ik wegdroom in uw gloed.

O, koningin der nacht
die straalt met stille kracht
En inspireert tot kunst,
al wie zij schenkt haar gunst.