In Quarantaine

Traag gaan de dagen voorbij
wentelend onder dezelfde zon
gezelschap biedt geen houvast
rituelen herhalen zich tevergeefs
initiatieven sterven een stille dood

Hoelang nog zonder de troost van tederheid
ongenaakbaar striemt het verlangen mijn huid
gebroken gedachten vinden geen thuis
huidhonger wordt niet gestild
toekomst duurt lang als het water te diep is