De geur van jasmijn

's Avonds voor mijn raam gezeten,
vliegt een vleug jasmijn mij aan,
laat mij in weemoed denken aan
de eerste keer dat in een minnelaan
een paartje liep bij volle maan.
Zo minnekozend, jong en blozend,
dat zelfs de sterren stil bleven staan.

Ach, waren alle nachten zoet,
vol nachtegaalgezang,
met geuren van jasmijn doordrenkt,
dan was het leven goed.