ALWEER DE LENTE

Het heeft de winter goed doorstaan,
jouw graf.
De rozen staan nog trots geheven
boven de urn van onze poes.
Paarse hyacinten geuren
tussen de stenen, van ver verzameld,
doorspikkeld met blauwe druiventrosjes.
Met een zucht zet ik de mand viooltjes neer.
Na wat ongericht gehark
wandel ik in gedachten met je weg.
Hagelstenen wissen mijn tranen.