ISOLATIE

Ik voel toenemende kou in mijn bestaan
het net, dat zich steeds strakker om mijn leden sluit
een sneeuwjacht, strenge vorst kondigt zich aan
wil zo graag, maar kan bijna de deur niet uit.

Na een jaar van besmettingsgevaarellende
terugkerend gezwalk, meningen en overlevingsangst
is, buiten aan mij niet bestede winterbende
maken al die beperkingen mij nog het bangst.

Ik ben mijn mensen kwijt, dat is waarin ik stik
een kuddedier, dat zijn groep is kwijtgeraakt
dus zo gauw mogelijk die verlossende prik
die hopelijk nog wat van mijn leven maakt.

Zal het, zoals het er nu uitziet zonder moeten doen
alles is ontregeld maar regels in overvloed
mijn lijf schreeuwt om handdruk, knuffel of een zoen
een kuddedier, dat in isolatie verder moet.