Zwembadblues

de geur stokt de adem in het natte vocht
zijn wasem tart menige longblaas op de tocht
spontaan storen jonge zwemmers mijn baan
roepen spartelend, de schoolslag komt eraan
waar de wanden de galmen weerkaatsen
ruik ik de lichaamssappen vermengd met zweet
maar niet de winden, beschroomd losgelaten
ondertussen staan ouderen omstandig te praten
in een kakofonie van stemmen en watergedruis
pakt een jongen in terlenka zijn meisje vast
en ontstaat zo maar een nieuwe romance
in een zee van chloor, voor mijn blote bast
de specifieke odeur prikkelt mijn lopende neus
en ik weet het al, er is vandaag nauwelijks keus
in onderwater rumoer gaan mijn kansen teloor
de volgende keer neem ik me de borstcrawl voor
buk mijn hoofd na een sprong van de plank
op naar de douche, tegen wil en dank