Tegen de wind
Geel is de brem van de dijken die
Koppig tegen de wind de blauwe
Azuren zee omhelzen, zwart het asfalt dat
Onder mijn wielen door smakt, glinsterend
Tegen mijn haar, mijn oude grijze haar
Warm de wind die zucht langs mijn huid
Mijn gele zwetende werkende huid
Kleurloos mijn geest, die de elementen verbindt
© Marc Broekmans, 2016